Βιαστικό πουλί του Νότου...

Με μια αίσθηση "ελευθερίας" στην ψυχή και στο μυαλό...μακριά από κάθετι που μοιάζει να "πατάει" στη γη..




..με μια αίσθηση κινδύνου..ναι..
μα με μια μοναδικότητα σκέψης..απόφασης και επιλογής...


ψηλά...εκεί όπου οι σκέψεις μοιάζουν να συναντούν τα όνειρά μας..

και εκεί όπου υπάρχουμε μόνο εμείς...






"Μα τώρα ξέρω τα παραμύθια
Τα νικάει η συνήθεια.....η λησμονιά..

Καπνός και σκόνη..δεν ανασαίνω.."




...χμμμ..με μια διαφορετική διάθεση σήμερα(καλή όμως) δεν θα πω πολλά...λίγους στίχους μόνο από ένα υπέροχο τραγούδι το οποίο μου αρέσει πολύ...για πολλούς λόγους..

και σας το αφιερώνω..
..σε όλους εσάς λοιπόν που είστε εδώ πάντα!!!!




Η μέρα τρέμει στη γη που μένω
Χίλια σύννεφα κλαίνε
Δεν είσαι εδώ

Τον άδειο κόσμο
Κοιτάζω έξω
Όσο πίσω κι αν τρέξω
Δε θα σε βρω

Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του Νότου
Δεν μπορούσες να πετάξεις
Δεν μπορούσες να ξεχάσεις...


Σ` ένα άδειο σπίτι
Σαν παραμύθι
Έχτισες στην καρδιά μου
Ζεστή φωλιά
Μα τώρα ξέρω τα παραμύθια
Τα νικάει η συνήθεια, η λησμονιά

Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του Νότου
Δεν μπορούσες να πετάξεις
Δεν μπορούσες να ξεχάσεις

Η μέρα τρέμει στη γη που μένω
Όλα μοιάζουν να λένε
Δεν είσαι εδώ

Καπνός και σκόνη
Δεν ανασαίνω
να το τέλος γραμμένο πια τι ζητώ

Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του νότου
Δεν μπορούσες να πετάξεις
Δεν μπορούσες να ξεχάσεις....




(yt)Θα περάσουν οι μέρες
ναι, ο χρόνος μου τάζει
πως το φως της αυγής
διώχνει κάθε σκοτάδι
στη Μ και στη Κ ...


Φιλιαααά!!!!