soul....

Σήμερα, φεύγοντας απο την δουλειά σταμάτησα στον δρόμο να χαζεψω λίγο το χιόνι... Ήρθε χθες, ξαφνικά.. 

και έδωσε την δεουσα ομορφιά του χειμώνα!! 

Απέναντι λοιπόν και μια γιαγιούλα(τις δικές μου, γιαγιάδες, παππουδες τους έχασα πολύ νέους, οπότε καταλαβαίνετε πόσο μου λείπουν και γιατί έπεσε το βλέμμα μου λιγο πιο έντονα πάνω της) ..
 Είχε κατέβει και αυτη στον δρόμο και με αργό ρυθμό, πίστευα λογω ηλικίας,  τον διέσχιζε (να πω εδώ οτι είναι δρόμος που οδηγεί σε ένα σχετικά μεγάλο δασικό πάρκο).. 
Στην αρχή είπα να κοντεψω περισσότερο και να ρωτήσω εαν χρειάζεται βοήθεια, έπειτα σκέφτηκα να είμαι λιγο πιο διακριτική, να κρατήσω μια μικρή απόσταση για να βοηθήσω άμεσα αν χρειαστεί.. 

Περπατώντας λοιπόν και οι δυο μας(σαν κατάσκοπος εγώ) έβλεπα που έσκυβε κάθε τόσο, έκανε μια χιονόμπαλα και την πετούσε, πότε προς τα πάνω και πότε δεξιά και αριστερά.. 
Περιττό να σας πω τι σκέφτηκα γι αυτό.. 
Κάποια στιγμή λοιπόν σταμάτησε και έκατσε να παρατηρεί τα παγωμένα αλλά τρεχούμενα νερά του ποταμού δίπλα.. 
Αναγκαστικά έκανα το ίδιο πράμα.. 
Έπειτα γύρισε προς το μέρος μου, και άρχισε να με πλησιάζει, τα έχασα να σας πω απο τον τρόπο που με κοιτούσε.. 
Ήρθε κοντά μου και μου λέει.. 
Ξέρω οτι με ακολουθείς γιατι φοβάσαι μην πεσω, ξέρω πως σου φαίνεται τρελό  να πετάω χιονομπαλες σαν μικρό παιδί όμως να ξέρεις είμαι "μικρό" παιδί γιατί 
η ψυχή μου δεν μεγάλωσε ποτέ.. 
Κάνε και συ το ίδιο μου λέει, μην μεγαλώσεις ποτέ στην ψυχή σου.. 
Δεν είναι ωραίο πράγμα.. 
Δεν είναι.. 
Κάνε την βόλτα σου και μην φοβάσαι για μένα, 80 χρόνια το ίδιο πράμα κάνω.. 
Δακρυσα, δεν το κρύβω .. Όμως και θαυμασα το μεγαλείο της θέλησης της!! 

Πφφφ.. 
Και τι να σας πω τώρα εγώ... 
Εγώ που μέχρι και πριν λίγη ωρα  ψιθυριζα μέσα μου, κάθε δύο λεπτά, ότι η ψυχούλα μου έχει κουραστεί... 
Ότι η ψυχούλα μου πονάει.. 
Και  πως περνάει ο πόνος και το κένο στην ψυχή μας... 
Και... και.. καιιι... 

Τι μυστικό είχε άραγε αυτή η γιαγιουλα??? 
Πως τα κατάφερε όλα αυτα τα χρόνια να κρατήσει την ψυχή της έτσι ? 

Τι στο καλό? 
Τι λάθος κάνουμε μερικοί και 
φθείρουμε τόσο μα τόσο γρήγορα την ψυχή μας???




(Νομιζω πως και η γιαγιά μου κάπως έτσι θα ήταν αν έφτανε τα 80 😢..) 

Καλό μας βράδυ...