Είναι μέρες που δεν έχω στίχο να κρυφτώ...

Κι έτσι το βλέμμα σου στέλνεις μακριά, σαν ουρλιαχτό και σαν ευχή και σαν σημάδι...






Μισό φεγγάρι σε φώτισε κάποια φορά,
γι' αυτό τη γη δεν έχεις περπατήσει.
Με δυο φτερά μ' ανοιγμένα τα πανιά,
θα περιμένεις για πάντα να φυσήξει.

Κόκκινο χρώμα στα σύννεφα και στα μαλλιά,
που σου 'χα πλέξει μια μέρα μια πλεξίδα
κι είπες σιγά το τέλος να κοιτάς
να 'χω το βλέμμα σου στον άνεμο πυξίδα.

Είναι μέρες που δεν έχω στίχο να κρυφτώ.
Είναι νύχτες πληγωμένες, μυστικές κι απελπισμένες,
που δε βρίσκω παραμύθι να σου πω.

Μέσα σε λίμνες και θάλασσες σε είχα δει
το ένα σου μέρος το κρυφό να καθρεφτίζεις
και με μαχαίρι τρίκοπο, μαβί,
το πρόσωπό σου μέσα στο νερό να σκίζεις.

Είναι μέρες που δεν έχω στίχο να κρυφτώ.
Είναι νύχτες πληγωμένες, μυστικές κι απελπισμένες,
που δε βρίσκω παραμύθι να σου πω.

Μισό φεγγάρι σε φώτισε κάποια φορά,
Τ' άλλο μισό το πήρε το σκοτάδι.
Κι έτσι το βλέμμα σου στέλνεις μακριά,
σαν ουρλιαχτό
και σαν ευχή
και σαν σημάδι.

καλό ταξίδι....
σ'αγαπάω πολύ...

..να προσέχεις...



καιαιαι....Ich warte Sie,… nicht, das Sie sind spät Sie kommen…

πάει, τότε, η μοναξιά, όπου παν κ' οι ποταμοί...

Η μοναξιά είναι σαν μια βροχή. Από τη θάλασσα προς τα βράδια ανεβαίνει από κάμπους που μακρυνοί 'ναι και χαμένοι πάει προς τον ουρανό όπου κατοικεί πάντα. Κι' από τον ουρανό, στην πόλη, σα βροχή πέφτει. Μες στις αβέβαιες ώρες, προς το πρωί τα σοκάκια όλα σα γυρίζουν, κι' όταν τα σώματα, που δε βρήκανε τίποτα χωρίζουν θλιμμένα κι' απογοητευμένα κι' ακόμη, όταν οι άνθρωποι, που ο ένας τον άλλον μισούνε, πρέπει, στο ίδιο κρεββάτι, κ' οι δυό, να κοιμηθούνε: πάει, τότε, η μοναξιά, όπου παν κ' οι ποταμοί...

Είσαι για ένα ταξίδι στ ανοιχτά;

Είσαι για ένα ταξίδι στ ανοιχτά;
Είσαι για ένα ρίσκο;
Θελω να μου υποσχεθείς πως δε θα πάρεις μετεωρολογικό δελτίο .
Πως δε θα χεις μαζί σου προμήθειες και αποσκευές .
Πως δε θα γεμίσεις το πλεούμενο με σωσίβια.
Θα δέσουμε την άγκυρά μας στα φτερά των γλάρων.
Και θα ορίσουμε τιμονιέρη μας το πιο τρελό δελφίνι.
Θα σου χαρίσω όλο το γαλάζιο του πελάγου.
Όλο το χρυσαφι του ήλιου.
Όλο το ροζ του δειλινού.
Να χεις χρώματα πολλ΄ανα βάφεις τους πόθους και τις σκέψεις σου.
Θα γεμίσω τ αμπάρι μας με ονειρα.
Να χεις πολλά.Να μη φοβάσαι πως θα σου τελειώσουν.
Αν έχει λιακάδα, θα απλώσουμε τα δίχτυα της ζωής μας
στην κουβέρτα και θα μπαλώσουμε τις τρύπες που
μας ανοιξαν τα σκυλόψαρα.
Αν έχει βροχή ,θα βγάλουμε τη ψυχή μας στ΄άλμπουρο να ξεπλυθεί.
Είσαι επιτέλους , για ένα ταξίδι στ ανοιχτά;
Για ένα ρίσκο;



Εγώ να χάνομαι μαζί σου ονειρεύομαι....

dreams.........

...και γω θα περιμένω.....και θα ονειρεύομαι..

και συ,εκει πάντα θα ζεις.....

στα όνειρα μου.........

Το όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι...

Ανάμεσα στο όχι
και στο κρυμμένο ναι
χάθηκε η ζωή μου
μεγάλε ουρανέ.


Δεν κρύβεται στη νύχτα
το άσπρο γιασεμί.
Λύγισε η αγάπη όταν είπες μη,
λύγισε η αγάπη όταν είπες μη.


Βγαίνω στον αέρα
με χάρτινο φτερό.
Μακριά σου δεν αντέχω,
κοντά σου δε μπορώ.
Κοντά σου δεν αντέχω,
μακριά σου δε μπορώ.




Χαμήλωσε τα φώτα
μεγάλε ουρανέ,
το όχι αποκοιμήθηκε
στην αγκαλιά του ναι,
το όχι αποκοιμήθηκε
στην αγκαλιά του ναι.





..το όχι αποκοιμήθηκέ????

I'm feeling.....

Παράξενο πράγμα τα ταξίδια του μυαλού..

..μακρινά,φανταστικά..κάποτε αληθινά......σε στιγμές μοναδικές.

και κει?

μια στάση παρακαλωωωώ....

χμμμ..αναμνήσεις....

τι όμορφα να μπορείς να ξαναζείς έστω και μ'αυτόν τον

τρόπο!!

να ξανανιώθεις!!

όταν ακούς για πρώτη φορά μια φωνή...

ίσως να μην είναι όπως την είχες φανταστεί....μμμ,είναι καλύτερη!!

τι γλυκός ήχος!! τι όμορφα 'γελάκια'!!!

χααα..αστειάκιααα!!

..και ό,τι δεν σου προσφέρει ο γραπτός λόγος το παίρνεις

απλά και μόνο από μια 'φωνούλα'...

βέβαια, λίγη ανησυχία..και κάτι λέξεις να σεργιανίζουν στο κεφάλι..σωστό,

λάθος,λογικό,παράλογο......παράξενο,ωραίο...

πωπωωω....μπέρδεμααα..

δεν γίνεται έτσι...όχι δεν γίνεται..γιατί??

είναι πολύ απλό..

θέλει ρίσκο....ναι..όταν δοκιμάζεις κάτι κινδυνεύεις ν'αποτύχεις...

κι όμως,πρέπει να το ρισκάρεις γιατί μεγαλύτερη ατυχία θάναι να μην το κάνεις...

άνθρωπος που δεν ρισκάρει τίποτα δεν κάνει τίποτα και δεν έχει τίποτα..

μπορεί να αποφεύγει τον πόνο,τον φόβο,την λύπη όμως δεν

νιώθει,δεν αλλάζει,δεν ζει και δεν αγαπά..

ζει κουκουλωμένος με τις βεβαιότητες του και χάνει το μεγαλύτερο αγαθό του,

την Ελευθερία του...

οπότε λέω 'ό,τι είναι νά'ρθει θε να 'ρθεί..εγώ θα μαι εδώ'(πετυχημένη έκφραση!!)

εκεί λοιπόν..με το ταξίδι του μυαλού...λίγο πιο πέρα τώρα..

στη πρώτη ματιά,στο πρώτο χαμόγελο!!

Χααα.....Γεια σου!!

...ας τραγουδίσουμε λίγο..(το έχουμε ανάγκη)

η ζωή είναι τραγούδι,το έχουμε ξαναπεί άλλωστε..

και γω συνεχίζω να τραγουδάω..

στη χαρά και στη λύπη..

στο γέλιο και στο δάκρυ..

σε σένα και σε μένα..

σε σας...

Λίγα dsb παρακαλωωώ............first time.....................I'm feeling

youtube

I'm feeling alive all over again
as deep as the sky that's under my skin
like being in love she says the first time
maybe i'm wrong
i'm feeling right
whenever i'm with you tonight
like being in love, to feel from the first time
like being in love she says for the first time
like being in love to feel for the first time...

Εκεί, Που τα όνειρα κοιμούνται ακίνητα....

Κρατάει μέσα στα χέρια της ένα τριαντάφυλλο.
Μα πως γλιστράει τόσο μακριά μες στα νερά του ήλιου
με μια κίνηση κύκνου;
Τι ψάχνει μέσα στο γαλάζιο, μες στο μενεξεδί και πράσινο;
Ποιον ψάχνει που ξεχάστηκε όταν το κύμα
Τραβήχτηκε απ' την αμμουδιά
Κι' έμεινε πέρα. Εκεί,
Που τα όνειρα κοιμούνται ακίνητα.
-Ποιο του Σεπτέμβρη;-
Τρέχει ανάμεσα στον ήλιο και στον ήλιο
μες στα νερά μ' ένα τριαντάφυλλο στα χέρια
παλιά επιθυμία κήπου
χάρισμα τώρα στον Σεπτέμβρη.
Είναι άφθαρτη όχι μονάχα η μέρα και τα βότσαλα
εκεί που πλάγιασε μ' έρωτα πριν ή πέρα από τον έρωτα
είναι μια λέξη
Μια μοναχά, κλειστή μέσα στα πέταλά της
πιο κρυφή από βυθό τριαντάφυλλου
παλιά επιθυμία κήπου
πάντοτε,
όσο τα βότσαλα,
όσο η μέρα....

Εκτός τόπου και χρόνου να ζήσω μια φορά......

Μοιάζει να ξεγλιστρά ο καιρός μα δε με νοιάζει
Γίνεται στάχτη και καπνός νερό που στάζει
Στις χαραμάδες του μυαλού γλιστρά και φεύγει
Μα η αλήθεια είναι αλλού σαν άστρο φέγγει
Σαν άστρο φέγγει...

Εκτός τόπου και χρόνου να ζήσω μια φορά
Σαν ρόδα που κυλά στην άκρη εκεί του δρόμου
Με τίποτα δικό μου με πόδια δανεικά
Να κάνω το γύρω όλου του κόσμου

Μοιάζει να κυβερνά ο καημός μα δε με νοιάζει
Έχει βαθύτερο σκοπό και ας με πειράζει
Κι είναι ο σκοπός λυπητερός και τραγουδάει
Γίνετε ύμνος γιορτινός και όλο γελάει
Κι όλο γελάει...

Εκτός τόπου και χρόνου να ζήσω μια φορά
Σαν ρόδα που κυλά στην άκρη εκεί του δρόμου
Με τίποτα δικό μου με πόδια δανεικά
Να κάνω μια φορά το γύρο όλου του κόσμου....


Εκτός τόπου και χρόνου να ζήσω μια φορά(youtube)