Τ' άλλα ειπώθηκαν σιγανά σαν προσευχή: «Φίλιππε, θεία Ρόζα,
Άννα...» αλλά τι σημασία έχουν τα ονόματα αφού είμαστε όλοι ξένοι και το
σκοτάδι γιατί έρχεται καθώς νυχτώνει αν όχι για να κρύψει κάποιο μεγάλο μυστικό.

Ώ απέραντη νοσταλγία για κάτι που ποτέ δεν ζήσαμε
κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας...

Τ.Λ.

Είναι μέρες που ο ήλιος μοιάζει να έχει μια ιδιαίτερα όμορφη

λάμψη...ένα όμορφο και δυνατό φως

αλλά και μια γλυκιά,πολύ γλυκιά, ζεστασιά 

τόσο, που σε κάνει να κάθεσαι με τις ώρες, να κλείνεις τα 

μάτια και απλά να μην αποχωρίζεσαι το όχι και τόσο βολικό κάθισμα σου..

 Μου αρέσει όταν συμβαίνει αυτό..

μου αρέσει η ζεστασιά..

είναι σαν να ανακαλύπτεις κάτι χαμόγελα

που ήταν κρυμένα στο κρύο,στην παγωνιά και 

περίμεναν τον ήλιο για να βγούν ..

και αφού βγήκαν,ζέσταναν την ψυχούλα τους

και  απλώθηκαν παντού!!!

Χμμμμ...άραγε "φωτίζει" παντού το ίδιο??

είναι "ζεστός" και αλλού??

υπάρχουν όμορφα και γλυκά χαμόγελα σκορπισμένα

εδώ και εκεί???

από την μια άκρη της χώρας στην άλλη...

από τον Βορρά εώς τον Νότο...

                                                BN

 

Καλό απόγευμα να έχετε όλοι..!!