Να λες...και πάλι

Να λες..

μια ζωή δεν μου φτάνει για να ζήσω..

και μετά να αναιρείς.. να σταματάς εκεί

που μόλις είχες αρχίσει..

και..

δεν είναι ότι βρίσκεσαι μισό κόσμο μακριά..

δεν είναι ότι βαρέθηκες να ακούς 

τους ήχους του χαρτιού με μισή ανάσα

για το το τελευταίο..

και δεν είναι ότι ο χρόνος περνά τόσο μα τόσο

γρήγορα που ούτε την αύρα του δεν νιώθουμε..

αλλά..

είναι γιατί 

αντιλαμβάνεσαι πως εκείνο το μικρό,

το πολύτιμο δευτερόλεπτο της ζωής σου

το χαράμισες για κάτι που δεν είχε αξία..

και γίνονται τόσα πολλά τα δευτερόλεπτα

που σχεδόν σε τρομάζουν..

Σε τι κόσμο ζούμε Θεέ μου...

Καλό απόγευμα..!!

Η μυρωδιά της λέξης...

Διαφορετικό

άρωμα άγριου κύμινου

Ενοχή

σαν τα καπέλα των μανιταριών, κάτι σαν μούχλα από μπαγιάτικο ψωμί

Έρωτας

άρωμα ροδακινιού

Λάθος 

άρωμα κόκκινου σταφυλιού

Νοσταλγία

σαν μανουσάκι στο λόφο, την ώρα του δειλινού

Όνειρο

άρωμα δυνατό, μεθυστικό, άρωμα νάρκισσου

Πάθος

αφρισμένη θάλασσα και σάπια φίκια, μια βαριά μυρωδιά ιωδίου

Φιλί 

μυρωδιά άγριου τριαντάφυλλου

Φόβος

μυρωδιά καμένου ρούχου

Χάδι

μυρωδιά κανέλας

Χαμόγελο

άρωμα μανιταριού, όταν του πατάς τη φλούδα με το νύχι σου....
Α.Π

Ξεχαστήκαμε στις ώρες και μας

έφυγαν οι στιγμές...χωρίς χαμόγελα..

πέρασαν και χάθηκαν..φεύγουν μακριά.. διαφορετικά..

και ζαλίζεσαι,χάνεις το μέτρο και στο αμέσως επόμενο σου

βήμα έχεις χάσει και την ουσία...φόβος..

αυτή, που

καιρό κάνεις να την βρεις αλλά μια στιγμούλα

για να πετάξει..νοσταλγία...

και μετά δεν πα να κλείνεις χαραμάδες..δεν θα την βρεις..

το ταξίδι της ξεκίνησε και είναι μακρινό.. φιλί..

μια "λάμψη" μοιάζουν να είναι όλα...έρωτας..

που έρχεται ξαφνικά και πριν προλάβεις να δεις

το χρώμα φεύγει...πάθος...

...............η μυρωδιά σου όμως μένει..

σαν εκείνη την όμορφη σου "κίνηση" του πρωινού...χάδι..

χωρίς "φωνή"... εσύ μέσα μου "μιλάς"... καμιά ενοχή..

Καληνύχτα..

            ....και Καλημέρα.....λάθος..?

..στο repeat..

If you're still alive
My regrets are few
If my life is mine
What shouldn't I do???