Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη
στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι
γιατί όλη την ζωή της την εξόδεψε
παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη...
....σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα
λες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα....
...ζητώντας με μανία στην αγκάλη της
την κόλαση και τον παράδεισό της...
Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες....
έξω πιο μόνη.. μα γελούσε ακόμη..
«Αξίζει.. να υπάρχεις για ένα όνειρο
και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»
...Όσο για μένα.... είμαι πάντα εδώ
με των ματιών σου την φωτιά σημαία.....
(yt)Παρασκεύη απόψε και...νύχτωσε πάλι.
.and...angels cry..
..τι γρήγορα περνάει ο καιρός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Άλλες σκέψεις..