Το πρωί με ξύπνησε η βροχή, ξαφνικά.....

Να χεις χρώματα πολλά να βάφεις τους πόθους και τις σκέψεις σου.Θα γεμίσω τ αμπάρι μας με όνειρα.Να χεις πολλά....Να μη φοβάσαι πως θα σου τελειώσουν.Αν έχει λιακάδα, θα απλώσουμε τα δίχτυα της ζωής μας στην κουβέρτα και θα μπαλώσουμε τις τρύπες που μας άνοιξαν τα σκυλόψαρα.Αν έχει βροχή....θα βγάλουμε τη ψυχή μας στ΄άλμπουρο να ξεπλυθεί....

Το πρωί με ξύπνησε η βροχή,

ξαφνικά και η σκέψη μου σταγόνα πέφτει από ψηλά.

Τη ζωή μας βλέπω απ' την αρχή να περνάει

και η καρδιά μου συντονίζει τόσο αρμονικά,

είναι τόσο εύκολο να λες, σ' αγαπώ..

Ό,τι σκέφτεσαι το νιώθω

και ότι αισθάνεσαι το ζω

ξέρω πως μπορώ

ως το τέλος θα είμαι εδώ.

Το πρωί η ζέστη με ξυπνάει, ξαφνικά

Και το φως με ταξιδεύει για άλλη μια φορά

Τη ζωή μας βλέπω από την αρχή να περνάει

Και η καρδιά μου συντονίζει τόσο αρμονικά

Είναι τόσο εύκολο να λες, σ' αγαπώ...

χμμμ...υπάρχουν και κάποια πράγματα στη

ζωή μας που θέλουν περισσότερη περίσκεψη τελικά...

..δεν μπορείς πάντα να λειτουργείς έτσι αυθόρμητα...όχι δεν μπορείς....

..γιατί..

..υπάρχει και αυτή η περίπτωση...το τυράκι στη φάκα να είναι τόοοσο

ευωδιαστό,τόοοσο νόστιμο, που να μην σου αφήνει περιθώρια

δεύτερης σκέψης.....

..άντε και μετά εσύ να λες..μπόρα είναι θα περάσει....

είναι όμως και κάτι μπόρες,μα κάτι μπόρες....

το παρήγορο είναι πως όπως και να'χει ο ήλιος θα βγει..

ίσως κάνει μέρες....

.....όμως βγαίνει...

Άντε, καλημέρααα....

(λέω εγώ τώρα...)