Για πολλά...

Είναι από τις στιγμές που

θέλω να είμαι στο ψηλότερο σημείο..

εκεί, στην άκρη που γεμίζει με δέος...

εκεί όπου η φωνή

ακούγεται και δύο και τρεις

και πολλές περισσότερες...

και να φωνάξω....ωωω ναι..

να φωνάξω με όση δύναμη μπορώ..

για όλα αυτά που δεν είναι εδώ..

για όλα αυτά που ήταν εδώ..

γι'αυτά που ήρθαν..

γι' αυτά που έφυγαν..

για όσα προσπαθούμε..

για όσα αφήνουμε και φεύγουν χωρίς καν να τα αγγίξουμε...

για τα όνειρα..

για τους εφιάλτες...

για τα θέλω...

για τα "μπορώ"..................αλλά και τα "δεν μπορώ"....

για τις στιγμές....τις μέρες..τους μήνες...

για τον Νοέμβρη.....που ήρθε πάλι με το ίδιο τρόπο..

για τα μάτια.
ναι για τα μάτια, που όσες φορές  βουρκώνουν είναι
γιατί μπαίνει πάντοτε ένα σκουπιδάκι...

για την "ουσία"...

την απουσία....

την αφορμή....

για το "τίποτα"...

για τον πόνο...

για την συνήθεια...

για τον "χρόνο"...

για ΜΕΝΑ...

..η απουσία κούρασε την ουσία..

η ουσία χάθηκε στην αφορμή..

η αφορμή έφερε τον πόνο..

ο πόνος έγινε συνήθεια..

η συνήθεια δεν έχει άλλον χρόνο..

τώρα η ψυχή κουράστηκε και δεν μπορεί να βρει άλλη ουσία...

Χμμμ...είναι περίεργο,αλλά σ'αυτές τις περιπτώσεις,

όταν δηλαδή ετοιμάζεσαι να πάρεις φόρα για τον "γκρεμό"

και προσπαθήσει κάποιος να σε φρενάρει,δύο

πράγματα μπορείς να του καταλογίσεις..

ή ότι ζηλεύει..

ή ότι δεν έχει την πρέπουσα κατανόηση...

..τελικά  τα μεγαλύτερα λάθη γίνοντε χωρίς καν να το

πάρουμε είδηση...

παρασυρμένοι απ' την φόρα του μυαλού μας

δεν μετράμε σωστά τα "δεδομένα"

..τρέχουμε με διακόσια..

γκαζώνουμε..και όποιον πάρει ο χάρος...

και να σας πω ένα μυστικό?

το αεράκι εκεί ψηλά πολλές φορές ψυθιρίζει λόγια

αγάπης...

απλά καλό βράδυ.............?