Σαν ένα τραγούδι?

                          "  Αλλά τα βράδια   (youtube)  "
                   

 

"  Και να που φτάσαμε εδώ χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι..

κι εγώ ονειρεύτηκα ένα καλύτερο κόσμο ...

Φτωχή ανθρωπότητα, δε μπόρεσες

ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα...

Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη...

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,

που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα

πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται..


Σαν σανίδα από θλιβερό ναυάγιο     (αισθάνομαι πως είμαι..)


Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα

για να πεθαίνουν κι αλλού

και την απληστία για να μένουν

 νεκροί για πάντα...


Αλλά καθώς βραδιάζει ένα φλάουτο

κάπου ή ένα άστρο συνηγορεί

για όλη την ανθρωπότητα

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,

μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες ...

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη

μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί

σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει

παίρνει το μέρος των φτωχών

Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη ...

 

Δώσε μου το χέρι σου..
 


                                                    Δώσε μου το χέρι σου...."

Κάποιες στιγμές όσο κι αν προσπαθείς

να εξηγήσεις τι είναι αυτό που τελικά σε

"χαλάει" το μόνο που καταφέρνεις να κάνεις

είναι να "μπερδεύεσαι" περισσότερο...

να φταίνε οι στίχοι??

να φταίει ο χειμώνας??

ίσως και η νύχτα??

 ίσως όμως και όχι....




να έχετε ένα καλό βράδυ όλοι...