Slowly the day breaks apart in our hands...

Και να που ήρθε η στιγμή να

πω ότι ναι είναι ώρα για ξεκούραση...είναι ώρα για λίγη "διακοπή" ή διακοπές(όπως συνηθίζεται να λέμε)

από εκεί που κάθε μέρα και όλη μέρα τρως όλο τον χρόνο σου..

και το κακό είναι ότι δεν αντιλαμβάνεσαι το πέρασμα του χρόνου..

και όταν αυτό συμβαίνει,κάποιες λίγες και αστραπιαίες στιγμές

μένεις κάπως μετέωρη και κάπως σε μια περίεργη κατάσταση και διάθεση..

άτιμος "χρόνος"..δεν υπολογίζει ό,τι μας λείπει...φεύγει τόσο γρήγορα,τόσο βιαστικά

που ούτε καν το όνομα του προλαβαίνουμε να πούμε...

any way...

ποτέ δεν θα είναι αρκετός μου φαίνεται για να κάνουμε όλα όσα θέλουμε..

οπότε ας επωφεληθούμε αυτόν που έχουμε...

ελπίζω και εύχομαι να είστε όλοι καλά γιατί έχασα

επαφή με net τελευταία...

σας στέλνω την αγάπη μου,τα φιλιά μου

και να περνάτε καλά σε ότι και αν κάνετε!!!

το τραγούδι δικό σας!!!!!

 

Slowly the day breaks apart in our hands
And soft hallelujahs flow in from the church
The one on the corner you said frightened you
It was too dark and too large to find your soul in

Something was bound to go right sometime today
All these broken pieces fit together to make a perfect picture of us
It got cold and then dark so suddenly and rained
It rained so hard the two of us were the only thing
That we could see for miles and miles

And in the middle of the flood I felt my worth
When you held onto me like I was your little life raft
Please know that you were mine as well
Drops of water hit the ground like God's own tears
And spread out into shapes like
Salad bowls and basins and buckets for bailing out the flood

As motionless cars rust on driveways and curbs
You take off your raincoat and stretch out your arms
We both laugh out loud and surrender to it
The sheer force of sky and the cold magnet Earth

Something was bound to go right sometime today
All these broken pieces fit together to make a perfect picture of us
It got cold and then dark so suddenly and rained
It rained so hard the two of us were the only thing
That we could see for miles and miles

And in the middle of the flood I felt my worth
When you held onto me like I was your little life raft
Please know that you were mine as well
Drops of water hit the ground like God's own tears
And spread out into shapes like
Salad bowls and basins and buckets for bailing out the flood

τα λέμεεε...μάκιααα!!!