Ποτέ δεν χάνεις κάτι που είχες
πραγματικά μέσα σου...κάτι που ήταν
δικό σου,που ήταν "κομμάτι" σου..
...κι αν κάποτε νιώσεις ένα τεράστιο κενό,αν
νιώσεις κάτι να σε πνίγει,κάτι που
θέλει να φωνάξει μέσα σου για να βγει είναι που
είσαι εσύ...
και είσαι εκεί,είσαι ακόμα εκεί..


μα ναι..
αρχίζεις να βρίσκεις ένα μικρό κομμάτι από την ουσία..
την δική σου πραγματική ουσία..



ίσως τελικά το ουσιαστικό να μην βρίσκεται
"έξω" ..
κι αν βρεθήκαμε να ψάχνουμε εκεί δεν πειράζει..
.
με την βροχή ..
με τον αέρα..


με ένα στίχο..
με ένα τραγούδι του "δρόμου"..


σιγοτραγουδάω την νότα γι' αυτό που δεν ξεχνάμε να ζήσουμε..






καλό σας βράδυ..

...it's a beautiful beautiful life........








                                                   feel...

"..Θέλω λοιπόν να σου εμπιστευθώ κάποιες πολύ σπουδαίες απορίες μου. 

Πώς κρύφτηκε όλο το πέλαγος στα μάτια σου;

Πόσοι ανεμόμυλοι λυμαίνονται την ψυχή μου; 

Γιατί απ' όπου κι αν ξεκίνησα, έφτανα πάντα σε μια απουσία;

Πώς κάρφωσες τον ήλιο στην παλάμη σου;

Πώς ζούνε τόσα χρόνια οι ευκάλυπτοι μέσα στη θλίψη τους;

Πώς χωράει,αλήθεια,τόσος Θεός σ' ένα μικρό,κόκκινο ρόδι;"