Είναι να μην πάρεις φόρα σ'αυτή την ζωή τελικά..

τρέχεις από δω,τρέχεις από κει  παίρνεις ανάσα

καιαιαι όλο λες

θ'αντέξεις....

μα ναι,τι άλλο?

πότε εδώ και πότε εκεί

και πότε στο τίποτα...

Εμμμ...δεν είναι "όλα" εδώ για να σε ζεσταίνουν με τα "ζεστούλικα"

χνώτα τους..

 να  σκουπίζουν

επιμελώς τον ιδρώτα σου

και να σου κάνουν αέρα την ώρα της αγωνίας σου...

κι αν "πίστεψες" στην συνταγή αυτή..κόψτην

τώρα και πες ένα τραγουδάκι...

και μη φοβάσαι.. μην υποχωρήσεις..

απλά τραγούδησε..

χμμμ...αυτές οι άτιμες υποχωρήσεις

ξεκινούν  πάντα δισταχτικά,με μικρά

πολύ μικρά βηματάκια..

στην αρχή σου ξινοφαίνεται και όσο κι αν λες

θα μείνεις βράχος άλλο τόσο

σε παίρνει ο κατήφορος...

Πάμε λοιπόν και πάλι για

ένα ακόμη φθινόπωρο...

Όλοι μαζί..

Καλό μας-σας βράδυ..