τι κι αν...

Να μην ακούς και

να μην βλέπεις...γίνεται?????

να είσαι "εδώ"

και να μην είσαι πουθενά

γίνεται???

να απλώνεις το χέρι και το μόνο

που να πιάνεις να είναι κάτι χαμένες

"λέξεις" από μια πρόταση που ήθελες

να ακούσεις...

γίνεται????

....αν δεν μιλάς..αν δεν ακούς...

αν δεν βλέπεις...αν δεν είσαι "εκεί"...

αν δεν μπορείς... αν δεν θες... αν υποθέτεις...

αν ήξερες... 

αν...

τι κι αν.....

δύστυχο ρολόι... τι ελπίζεις άραγε???

......μελωδία ξανά...

καλό ξημέρωμα...

My eyes....

Με τα ακουστικά στα αυτιά τον λίγο
χρόνο που περισσεύει..





χμμ...μερικές φορές είναι ωραία
να απολαμβάνεις τα "ακροβατικά" σου..
τικ τακ ο χρόνος να περνάει και δεκάδες φωνές
να ακούγονται..
κι αν πέσεις???
ρίχνεις και 5-10 φάσκελα στον εαυτό σου...έτσι,
για να θυμάσαι την "εικόνα" δηλαδή...


αυτό πάλι..?
...πείτε πως στέκεστε πίσω από μια πόρτα ασφαλείας,έχετε
χάσει το κλειδί και αντικλείδι δεν υπάρχει....τι κάνετε????
και πια λέξη θα χωρούσε τις σκέψεις μας όλες????


απαπα....
αν δεν υπάρχει ταμπέλα να σε προειδοποιεί για
τον κίνδυνο το καλύτερο που έχεις
να κάνεις είναι να μουλαρώσεις....


και αν θες? ψιθύρισε και έναν στίχο...





Deep in my heart, there's no room for crying,
but I'm trying to see your point of view
Deep in my heart, I'm afraid I'm dying,
I'd be lying if I said I'm not


Welcome in, welcome in,
Shame about the weather
Welcome in, welcome in,
You're welcome
It's a sin, it's a sin,
Where birds of a feather, are welcome to, land on you....

.............We can't see, what you'll be, you can't disguise

But either way, I will pray, you will be wise
Pretty soon you will see the tears in my eyes..










Καλό σας βράδυ!!




p.s.  συγχωρήστε με που αργώ να 
απαντήσω στα σχόλια σας...
λιγοστός χρόνος...
να ξέρετε όμως πως περνάω συνεχώς
από τα blog σας διαβάζω τα πάντα...
τα φιλιά μου σε όλους...

Τι όμορφα θα ήταν να
έρχονται ξαφνικά στην ζωή μας

τα ωραία πράγματα...
..να μην χρειάζεται να σκέφτεσαι και να σκέφτεσαι
και να περιμένεις..
..να περιμένεις και να εύχεσαι..
να κοιτάς την πόρτα και όταν τελικά από
αγωνία και περιέργεια  την ανοίγεις να  βλέπεις
ανεμοστρόβιλους και κεραυνούς..


τι ωραία θα ήταν να μην ψάχνεις κάθε φορά
να βρεις τα όρια που έχεις βάλει από φόβο και μόνο μην τα ξεπεράσεις..
να υπάρχει και η άλλη "πόρτα".. να υπάρχουν και τα 
άλλα "περάσματα" ...αυτά που δεν χρειάζεται να είσαι τύφλα για

να τα δεις..


χμμ..όχι  ότι το τύφλα πειράζει δηλαδή..
έχει και τα καλά του..σε κάνει να χαμογελάς και να 
νομίζεις πως με ένα σάλτο και χωρίς "δίχτυ ασφαλείας" καταφέρνεις  το ακατόρθωτο!!
τι άλλο να πω.....?


μήπως για όλα αυτά φταίει η "άτιμη" συνήθεια?
αυτή η "αθόρυβη" καθημερινή και πληκτική συνήθεια??
μήπως???




όπως και  να 'χει εμείς ξανά και ξανά θα ακούμε
εκείνες τις όμορφες,"βραχνές" και πολύ γλυκές μελωδίες..
δεν είναι συνήθεια...
ποτέ δεν ήταν..



And it starts, sometime around midnight.
Or at least that’s when you lose yourself
for a minute or two.
As you stand, under the bar lights.
And the band plays some song
about forgetting yourself for a while.
And the piano’s this melancholy soundtrack to her smile.....






Είμαστε όλοι εδώ και  περάσαμε στον επόμενο χρόνο..
γι'αυτό λοιπόν εύχομαι
στο φιλαράκι μου τον Δημήτρη...
στην καλή μου Βίκυ..
στον αγαπημένο μου Ηλία..
στην μελωδία..
στην Χρυσάνθη..
στο Χριστινάκι..
στον ιππότη μας..
στην βροχούλα...
στην venus..
στον Σκρουτζάκο..
στην selcouth..
στον Σάββα..
στον απέναντι..
στην Αθηνά...
στην fotolabida...
στην Ηλι..
στην Αναζήτηση μου...
στην Σ'αγαπώ..
στην lockheart..
στην next day..
στην setty lepida..
στον s0t
στον προφήτη..
στην σιωπή...
στην αυρούλα..
και στον καλό μου Κώστα.......που ενώ λείπει είναι πάντα "εδώ"...


να είστε όλοι καλά,να περνάτε καλά και να 
χαμογελάτε..πάντοτε!!
σας στέλνω τα φιλιά μου και την αγάπη μου!!




(δεν θέλω να ξεχάσω κανέναν..ελπίζω

                      να μην το έκανα...)