Κι αν είν’ για λίγο....

..... ας μοιάζει πολύ...

Λίγο ή πολύ??
..πως άραγε θα ήταν ο κόσμος χωρίς το "πολύ λίγο"
και το "λίγο πολύ"??

 χμμμ...επιστροφή σε έναν πολύ γνώριμο χώρο..  περίεργο να βρίσκομαι εδώ μετά από τόσο καιρό αλλά πολύ  όμορφο!!!
τόσο  μα τόσο οικείος... 
Δεν είχα μπει ποτέ όλο αυτό το διάστημα. Δεν άλλαξε τίποτα, πραγματικά είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα..!!
..και σε κάθε τέτοια περίπτωση,που λείπουμε από κάπου ή από κάτι με το χρόνο  τα βάζουμε, ο συνήθης ύποπτος, κι ας είναι μόνο ένα μέγεθος ο φουκαράς. 
Σαν να τα βάζεις με τη βαρύτητα που πήρες κιλά ένα πράμα..
και... η συνήθης ερώτηση... μα πού πάει ο χρόνος που περνάει???

και κάθεσαι με τις ώρες να αναρωτιέσαι...
που πάει άραγε??

Πάει… στα τσακίδια???     Όχι, πολύ μηδενιστικό.
Πάει… στο σάκο με τις εμπειρίες????  Μπαααααα, πολύ γλυκανάλατο και καλά ροκ.
Πάει… στο σάκο με τη γνώση???? Πολύ σπασίκλικο μωρέ..
Πάει… στο σάκο με τη σοφία???   Εεεε μα πολύ γκουρού...

εμμμ... γκουρού ή ξέ-γκουρού,σπασίκλικο ή όχι ,γλυκανάλατο και ροκ και μηδενιστικό ή 
όχι, περνάει... 
..ευτυχώς όμως ότι περνάει δεν χάνεται.. έτσι λέω εγώ και αυτό βλέπω όλο χαρά..
γυρίζω και γυρίζω και γυρίζω ανάποδα την κλεψύδρα...

αυτό είναι καλέ μου Κωστή ΖΩΗ!!!! 
...και όταν λέμε ΖΩΗ, εννοούμε πως πρέπει να χοροπηδάμε, τουλάχιστον 30 εκατοστά πάνω απ' το έδαφος, αν είναι εφικτό βεβαίως βεβαίως!!!!!!

οπότε...
... κι αν είν' για πάντα...ας είναι για τώρα...

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά

στου απέραντου την ψύχρα...



Για τον αγαπημένο μου Κωστή!!!

Kαλό βράδυ!!!