(yt) Άνοιξα πανιά, μες στην καταιγίδα
Πέρασα πολλά, κι όλα τα είδα
Δεν θα χαθώ χωρίς ελπίδα
Χωρίς σκοπό στην καταιγίδα
Μα θ' αφεθώ μες στης αγάπης τη δίνη
Το ταξίδι να γίνει ξανά
Έλα πιο κοντά, να ζήσουμε όσα λέμε
Πέρασα πολλά
Αγκάλιασε με για να σωθώ
Και φίλησε με, ν' αναστηθώ
Αγκάλιασε με, και θ' αφεθώ
Μες στης αγάπης τη δίνη
Το ταξίδι να γίνει ξανά
δεν θα χαθώ χωρίς ελπίδα
χωρίς σκοπό στην καταιγίδα...
(έτσι καλύτερα)
...δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια
τι αισθάνθηκα με αυτό το
τραγούδι....
κι αν προσπαθήσω δεν θα καταφέρω να πω
επακριβώς τι είναι..
...γιατί..
.και πως..
κι αν το χαμόγελο χάθηκε κάποια στιγμή...δεν πειράζει..
γιατί ήταν όμορφα εκείνες τις στιγμές...
..εξάλου δεν είχα συνηθήσει να χαμογελάω πολύ
τον τελευταίο καιρό...
όμως δεν έπαψα να ονειρεύομαι...
κάπου εκεί..κάπου ψηλά..σε έναν απέραντο ήλιο,γεμάτο φως,
να με αγκαλιάζει,να με ζεσταίνει και να μου κρατάει το χέρι όπως
δεν το κράτησε κανείς...
και ναναι εκεί..
πάντα..
"Μην χάσεις το θάρρος σου,εμείς πάντα το ξέραμε
πως δεν χωράει μέσα στους τέσσερις τοίχους το μεγάλο μας όνειρο...."
Καλό σας βράδυ..
και να είσαστε πάντοτε καλά...
