Η πιο όμορφη θάλασσα...

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει.
Τα πιο όμορφα παιδιά
δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα.
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα.

Κι αυτό που θέλω να σου πω,
το πιο όμορφο απ' όλα,
δε σ' τό 'χω πει ακόμα.



Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή
που δεν την αρμενίσαμε ακόμα.
Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα.

Τις πιο όμορφες μέρες,
δεν τις ζήσαμε ακόμα.


Κι ό, τι πιο όμορφο,
θα θελα να σου πω,
δε στο 'πα ακόμα.

Η πιο όμορφη θάλασσα ...

Τις πιο όμορφες μέρες, ...

Κι ό,τι πιο όμορφο ...






θα έρθει η ώρα που θα στο πω...

..όλα τα είδα.....




..και με μια ζάλη που
παρόμοια της δεν έχω πάθει...



τελικά πάντα θα υπάρχει κάτι να ομορφαίνει τις στιγμές μας..
μια απόφαση χρειάζεται..διάθεση...
και..χμμμ...ότι μας χάλασε παλιά να μείνει
εκεί που είναι..

εμείς αλλάξαμε πορεία..
προσθέσαμε χαμόγελα..
και πολλές και όμορφες επιθυμίες..

Καλή συνέχεια!!

ψυχολογική πρακτική?

Να σας πω και αυτό...












Έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο(το διαβάζει η γυναίκα του αφεντικού μου) το οποίο λέει(τίτλος) Πως να ψυχολογείτε πρακτικά τους άλλους
και,ανακαλύψτε(παρακάτω στο εξώφυλλο)τον χαρακτήρα των γύρω σας,κατανοήστε τις διαθέσεις τους και αντιληφθήτε την στάση τους προς εσάς..

Είπα μια λοιπον να το ανοίξω και να δω τι είναι αυτό τέλος πάντων που δεν βλέπουμε χωρίς να έχουμε διαβάσει το παρόν βιβλίο...

Χμμ...αλλά βρε παιδιά,είναι δυνατόν να μην μπορούμε με μια ματιά περίπου να ψηλοκαταλάβουμε τον άλλον?? ο τρόπος
που μιλάει,που κοιτάει,που κουνάει τα χέρια,το κεφάλι..οι μορφασμοί που κάνει..
είναι πολύ φανερά πόλλες φορές του τι έχουμε απεναντί μας...
τσπ....(μπήκα στον πειρασμό)

λέει λοιποοοόν...

αν δείτε κάποιον να μουτζουρώνει στο χαρτί σημαίνει ότι έχει μειωμένο ενδιαφέρον
για κάτι...
(τι λεες τώρααα??
έχω μουτζουρώσει χαρτιά εγώ..το τελευταίο καιρό ειδικά..
σκέφτομαι δε ότι πρέπει να ζητήσω ποσοστά από την ελληνική χαρτοποιϊα...)

αν πάλι λέει δείτε κάποιον να ακουμπάει την μύτη του
σημαίνει αμφιβολία,του τύπου δεν είμαι σίγουρος,ή άρνηση...
(εμένα όμως που με ταλαιπωρεί ένα άσθμα και μια αλεργία μη νομίσετε ότι
αμφιβάλω κάθε στιγμή,κάθε λεπτό...προσπαθώ να αποφύγω το φτέρνισμα κάθε φορά που την ακουμπάω...)
και την αμφιβολία μου την δείχνω με δίπλωμα των χειλιών και με κάτι
ξεψυχισμένα μμμ,χμμ,εεεε......

παρακάτω...
Ερωτοτροπία(χααα)
πρακτικές κινήσεις γυναίκας που ερωτοτροπεί..
ο ανεπαίσθητος κυματισμός της λεκάνης(έκφραστικότατο εε?)
μπροστά στο αρσενικό
το αργό σταύρωμα και ξεσταύρωμα των ποδιών και
το χάδι στο μέσα μέρος του μηρού,της γάμπας αλλά και στο γόνατο..
χαχα,εμένα μου λεεες?
τι να πει και η καημενούλα του απέναντι γραφείου.. όλο
σταυρώνει και ξεστραβώνει,χαϊδεύει και ξεχαϊδεύει μήπως
και το παιδί που της πάει τον καφέ ρίξει κανά βλέφαρο....
αλλά πουου αυτός...τα μάτια στον καφέ...μη χαλάσει κιόλας,
έκανε κόπο να τον φτιάξει...
οι δε άντρες λέει
φτιάχνουν τα ρούχα τους και ρίχνουν το σαγώνι τους
προς τα πάνω και εμπρός για να δείξουν τον εαυτό τους..
βρε να δεις δίκιοοοοο....όλη μέρα στο cafe δίπλα μας
δεν έχει αφήσει πελάτισσα για πελάτισσα
να ξεφύγει από τους οφθαλμούς του..να σου και διορθώνει
κάθε φορά τα ρούχα του..(ααχ φουκαρά τι έπαθες)

Αυτοέλεγχος..
λέει...Η χρήση του αυτοελέγχου είναι όπως τα φρένα σ'ένα τρένο.
είναι χρήσιμα όταν ανακαλύψετε πως έχετε πάρει λάθος κατεύθυνση,
αλλά τελείως επιβλαβή όταν η κατεύθυνση είναι σωστή..
η κίνηση που το προδίδει δε,είναι το να βάζει κανείς τα χέρια
του πίσω να τα σταυρώνει και να σφίγγει την παλάμη..
χμμ,εγώ πάλι μπροστά τα σταυρώνω την στιγμή που τον έχω και ευτυχώς εκεί που πρέπει(στην δουλειά δηλαδή..γιατί συναισθηματικά δεν τον κατέχω
είναι αυτό που λένε up and down...)

Τσπ...
ωραία μας τα λέτε κύριε τέτοιε μας!!
αλλάα από παιδιά τα ξέρουμε αυτά..


Any way...αυτά τα ολίγα περί ψυχολογικής πρακτικής...
ας μην γράψω και άλλα,έχουμε και δουλειές να κάνουμε...




Μάκιαααα λοιπόν..
κ...αι
να προσέχετε.....γενικώς..

Θ'αφεθώ...

(yt) Άνοιξα πανιά, μες στην καταιγίδα
Πέρασα πολλά, κι όλα τα είδα

Δεν θα χαθώ χωρίς ελπίδα
Χωρίς σκοπό στην καταιγίδα

Μα θ' αφεθώ μες στης αγάπης τη δίνη
Το ταξίδι να γίνει ξανά

Έλα πιο κοντά, να ζήσουμε όσα λέμε
Πέρασα πολλά

Αγκάλιασε με για να σωθώ
Και φίλησε με, ν' αναστηθώ

Αγκάλιασε με, και θ' αφεθώ
Μες στης αγάπης τη δίνη
Το ταξίδι να γίνει ξανά

δεν θα χαθώ χωρίς ελπίδα
χωρίς σκοπό στην καταιγίδα...



(έτσι καλύτερα)




...δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια
τι αισθάνθηκα με αυτό το
τραγούδι....

κι αν προσπαθήσω δεν θα καταφέρω να πω
επακριβώς τι είναι..
...γιατί..
.και πως..



κι αν το χαμόγελο χάθηκε κάποια στιγμή...δεν πειράζει..
γιατί ήταν όμορφα εκείνες τις στιγμές...
..εξάλου δεν είχα συνηθήσει να χαμογελάω πολύ
τον τελευταίο καιρό...


όμως δεν έπαψα να ονειρεύομαι...

κάπου εκεί..κάπου ψηλά..σε έναν απέραντο ήλιο,γεμάτο φως,
να με αγκαλιάζει,να με ζεσταίνει και να μου κρατάει το χέρι όπως
δεν το κράτησε κανείς...
και ναναι εκεί..
πάντα..

"Μην χάσεις το θάρρος σου,εμείς πάντα το ξέραμε
πως δεν χωράει μέσα στους τέσσερις τοίχους το μεγάλο μας όνειρο...."







Καλό σας βράδυ..
και να είσαστε πάντοτε καλά...

όλα όσα δεν είναι 'εδώ'...

ξέρεις κάτι?

...δημιουργήσαμε το 'νοερό' και τελικά
γίναμε δούλοι του....




















γιατί??

και ναι,πως γίνεται να μπορείς
να αισιοδοξείς με κάτι τέτοιο??

κάτι παράξενες μέρες...

Είναι μέρες..μα κάτι μέρες που έχω την αίσθηση ότι
τίποτα πλέον δεν έχει ενδιαφέρον..
Όλα μια καθημερινότητα αποπνικτική..
όλα μέσα σε ένα 'καλούπι'..

Χμμ..ξυπνάω το πρωϊ όταν το ξυπνητήρι δώσει το 'σήμα'(ευτυχώς
η τεχνολογία έχει προχωρήσει και αντί για το αποκρουστικό ντρινννν,που μου θυμίζει
εξετάσεις σχολείου,ακούω ένα τραγούδι που με κάνει και
χαμογελάω για λίγα λεπτά..(viva la vida)

τώρα αρχίζει η μέρα...
ευθεία στο μπάνιο για ένα γρήγορο ντους..πίσω πάλι για το ντύσιμο..

αμάν τα ρούχα..τι να βάλω?

χμμ..σιγά το πράμα..ότι βρω πιααα..

τα μαλλιά....
αααχχ και πάλι αααχχ....γιατί μαζί με μένα ξυπνάει και η ζούγκλα πάνω μου..
έχουν και ένα μάκρος βλέπετε..
άντε και το μακιγιάζ..
είναι η δουλειά που το επιβάλει..πως
να προωθήσεις την αισθητική αν όταν εσύ ο ίδιος δεν την
εφαρμόζεις??
ουφ,τέλος και αυτόοο..

Τα κλείδια μου και δρόμοοο..ααα ναι τα κλειδιά..
που είναι?
στην τσάντα μάλλον..
ωωχ τι έπαθα τώρα..αυτή η τσάντα είναι σαν το
τσαντάκι του sport Billy(το θυμάμαι από παιδί)φοβερό τσαντάκι!!
είχε τα πάντα μέσα,άμεση λύση για κάθε πρόβλημα,η δικιά μου βέβαια
έχει μεν τα πάντα σε σημείο όμως που να δημιουργεί και όχι να λύνει το πρόβλημα.

10 λεπτά ψάξιμο.........τα νεύρα μου..

τώρα ναι,δρόμοοο..
εμπρός καλό μου αυτοκίνητο που έλεγε και ο Σαϊνης!!!
15 λεπτά δρόμος,είμαστε βλέπετε μια πόλη χωρίς κίνηση...
αλλάαααα?? το παρκάρισμα...
μα που στο κόρακα βρέθηκαν τόσα αυτοκίνητα τέτοια ώρα?
όλοι τους αυπνίες έχουν βγαίνουν στο σεργιάνι και παρκάρουν εδώ?

να και το περπάτημα λοιπόν..με την 'τσίμπλα'
στο μάτι..

έναν καφέ στο χέρι (ευτυχώς έχουμε cafe απέναντι)και βουρ στο
8ωρο..σε λίγο θα έρθουν οι πρώτες γυναίκες..

χμμμ...τόσο καιρό εδώ ξέρετε τι έχω καταλάβει?
δύσκολη περίπτωση η 'γυναίκα'..
αααα,να τα λέμε όλααα...

-και όχι αυτό και ναι το άλλο,
και όχι έτσι και όχι αλλιώς,
και πιο το καλό? ή μήπως δεν? ή μάλλον ναι?
ε να το σκεφτώω...
-σκεφτήτε τοοο..εμείς εδώ θα είμαστε και θα περιμένουμε
υπομονετικάα(άλλωστε και ο κανόνας το λέει:ο πελάτης έχει
πάντα δίκιο..στην εφαρμογή βέβαια άκρως σπάσιμο νεύρων..)
μα τόση περίσκεψη πιααα..
γυναικές,γυναίκες,γυναίκες(απελπιστικά,δύσκολες)..
(προσοχή άντρες...μπορεί να λέω ότι λέω,ωστόσο ακόμα και έτσι πάλι καλύτερες
είμαστεεε!!)

χμμ..ξέχασααα...

κάπου εκεί και το κινητό..
oupssss........
η στιγμή που έγινε συνήθεια..
-καλημέρα.. -καλημέραα
(κάτι λίγα ακόμα) και
-μάκιαα -μάκιαα...

εεε,τώρα τι να πωω??
μάκια από το τηλέφωνο??


..είναι που κάθε φορά λέω σε μένα να προσπαθώ να μην χάνω
την χαρά απ' τα μάτια μου,τα όμορφα πράγματα..
όπως και κάθε φορά προσπαθώ να τα λύσω,καταφέρω όλαα...
ματαιοπονώ ασφαλώς...

ουφφ..ήπιαμε τον καφέ,γελάσαμε με κάτι ευτράπελα,εκνευριστήκαμε,
προβληματιστήκαμε και κουραστήκαμε...

ώρα λοιπόν να φύγωωω..

ναι,να φύγω..
γιατί δεν μπορώ άλλο..
βαρέθηκα και κουράστηκα..
ωω ναι..κουράστηκα..

(με κουράζει και 'αυτό' ...το ξέρεις και εσύ γιατί απλά το εισπράτεις ..)


ξέρετε κάτι??
νομίζω ότι τελικά η πιο θαυμάσια αίσθηση
μέσα σε αυτήν την καθημερινότητα είναι να μένεις σιωπηλός.
να βγαίνεις για λίγο από το μυαλό σου,να 'παγώνεις' την κουρασμένη σου σκέψη και να γνωρίζεις έτσι μια στιγμή ηρεμίας..
και ναι.πιστεύω ότι τα πιο ωραία πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν αν μέναμε σιωπηλοί..


..γι'αυτό λοιπόν ας μην πω άλλα...
τόσο βαρετάα...
κι αν καμιά φορά μου ξανάρθει να πω?
να μου θυμίσετε να δαγκώσω την γλώσσα μου..


Καλό βράδυ και καλό ξημέρωμααα!!!!








(η φώτο άσχετη με το θέμα..σχετική όμως με αυτό που μου λείπει αισθητά πολύ)

προσπαθώ...

να σε βρω...

















Ήρθες αργά
Νωρίς μου φεύγεις μάτια μου
Και τώρα πια
Σε ψάχνω στα κομμάτια μου
Μισή καρδιά
Μισή αγκαλιά
Όλο με σπας
Πως μ' αγαπάς

Πες μου που να σε βρω
που όλο σε χάνω
Αδιέξοδο ζω
Στην τρέλα φτάνω
Σ' αγαπάω καιρό
Πες μου που να σε βρω

Μακριά μου ποιος
ποιο άστρο σε οδήγησε
Ποιος ειν' ο εχθρός
Που εμένα εδώ με λύγισε
Μισή καρδιά
Μισή αγκαλιά
Όλο με σπας
Πως μ' αγαπάς?

Πες μου που να σε βρω
που όλο σε χάνω
Αδιέξοδο ζω
Στην τρέλα φτάνω
Σ' αγαπάω καιρό
Πες μου που να σε βρω


ειναι μερικα τραγούδια που σε
γεμίζουν απίστευτα συναισθήματα....

...με στίχους που μέσα τους κρύβουν μεγάλες αλήθειες.....

έχει μια δύναμη μαγνητική που σε τραβάει να πέσεις.....

και γω να σκέφτομαι το εξής:

ανοίξτε παρακαλώ το κεφάλι αυτού του ανθρώπου,
ίσως μπορέσουμε
να σώσουμε εμένα....


αλλά και πάλι ίσως και να μην υπάρχει πια λόγος...


ίσως τελικά το δικό μου να έχει μείνει μέσα στις αδυναμίες,τα λάθη,
τα μάταια "θέλω".....και σε κάτι
επιθυμίες που δεν θα φτάσουν ποτέ στον προορισμό τους...




"τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης,
όπως ταλαντεύεσαι μες στο ίδιο σου το κύμα,
ανάσα ωκεανού..
Ωραίος, ανάλαφρος
ο ίλιγγος τούτος, - πρόσεξε, θα πέσεις.
Μην κοιτάς εμένα,
εμένα η θέση μου είναι το ταλάντευμα ο εξαίσιος ίλιγγος.
Έτσι κάθε απόβραδο έχω λιγάκι πονοκέφαλο, κάτι ζαλάδες..."


..λίγο πριν από το όνειρο...
...λίγο πριν από την χαρά....
μέσα από ένα χαμόγελο σιωπής που σκόρπιζε
καμμένες ανάσες ...


κι αν ο Νοέμβρης έφυγε δακρυσμένος...
ας μην φύγει παρακαλώ και ο Μάης....




αυτή λοιπόν είναι η ζωή...με όλα τα "πρέπει" και τα "μη"...

μια ζωή που συνεχώς επιρεάζει και επιρεάζεται...





" Άργησα τόσο την πορεία μου στον κόσμο, που ήρθε το σούρουπο
κι' έχασα τον δρόμο μου για πάντα..."

Άραγε ακούει??

χμμμ...είναι από τις στιγμές που νιώθεις ότι τελικά ίσως και να μην ακούει κανείς...

(μια σκέψη έκανα πρωινιάτικα και ορίστε προβληματισμός...)






και άντε τώρα να βρεις τι φταίει....
να είναι ο λάθος τρόπος διατύπωσης λόγου?
σκέψεων?
επιθυμιών?
επικοινωνίας?.........

δεν ξέρω τι άλλο...

το θέμα είναι ότι αισθάνομαι ότι ο άμμεσα ενδιαφερόμενος
αδυνατεί να παρακολουθήσει......


Any way...ας πω εγώ μια ωραία "Καλημέρα"
σε όλους σας......και όποιος ακούει,αυτά που πρέπει να ακούει στην ζωή του,είναι "ήρωας".....


μαζί με λίγους στίχους(από Κίτρινα ποδήλατα και μια όμορφη μέρα)

Κλείνω τα μάτια
νιώθω πως θέλω να φωνάξω
τα πάντα να αλλάξω
να πνίξω αλήθειες μες στο ψέμα
να φτάσω ως το τέρμα
για πάντα να ξεχάσω

Κάτι θα υπάρχει και πιο πέρα
να αξίζει να αντέχω
να αξίζει να αγαπώ
Κάτι θα υπάρχει και πιο πέρα
μια όμορφη ημέρα

..σας στέλνω πολλά μάκια!!!!!

με πολύ σκέψη για το σημερινό..

χμμμμ....δεν έχω να πω κάτι ιδιαίτερο σήμερα...









ελπίζω η εικόνα να μεταφέρει
αυτά που έχω,που ζω,που αισθάνομαι,
που με απασχολούν και που
υπάρχουν ακόμα και 'σήμερα'...



καλή μας μέρα λοιπόν....



εεε...και κατά το έθιμο ''χαρούμενα γενέθλια''
και σε όσους άλλους γιορτάζουν τα γενεθλιά τους
σήμερα!!



χμμ, να στείλω και ένα ''μάκιαα'' σε όλους εεε???....