διαβαζουν μαζι μου....

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Πόσος κόπος κ αγωνία...

Μέρα-νύχτα να παίζεις με τις λέξεις,
πώς, πρέπει, μεταξύ των, να τις πλέξεις 
και πώς, μαζί, να σμίξεις κάποιους ήχους,
ώστε να κλείσεις τ’ Όνειρο σε στίχους!



Πόσος κόπος και πόνος κι αγωνία,
να πλάσεις απ’ τη θλίψη σου αρμονία,
–και να την πλάσεις μ’ όλους σου τους τρόπους,
για να την ξαναδώσεις στους ανθρώπους!


                                         Πόσο βαθύ κι ασήμαντο, συνάμα,
                                                              της Ζωής σου και της Τέχνης σου το δράμα..
Ναπολέων Λαπαθιώτης



(μετά από πολλές σκέψεις για πολλά
και με αφορμή την ανάρτηση του
καλού μου Ιππότη )



καλό μας βράδυ....







Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Έργο ζωής..??


"Σ' έχω ψάξει στη γη των αγγέλων
εκεί που τ' όνειρο ζει
απ' το ποτέ ως το μέλλον
στην αιώνια στιγμή..."



Μερικές φορές το τι ζητάμε από την ζωή μας
γίνεται τρομερά σημαντικό..και έτσι μέσα από την
καθημερινότητα και την απλότητα μας έρχεται μια στιγμή
που γουρλώνουμε τα μάτια  και λέμε ναι,
τώρα μαθαίνω και την ζω..


Έργο "ζωής" βλέπεις η ζωή!!


Ότι καταλαβαίνεις την μια στιγμή την άλλη
δεν το γνωρίζεις καν..
Είναι βλέπετε αυτό που όλοι μας ξέρουμε,πως την
ζωή την καταλαβαίνουμε αναδρομικά..δηλαδή
κατόπιν εορτής,δηλαδή πάει,έφυγε...


Την στιγμή όμως που συμβαίνει να νιώθεις  ότι
ακόμα και το πιο ασήμαντο είναι απίστευτα σημαντικό,εκείνη η στιγμή
λοιπόν, είναι η γεμάτη με νόημα...


Απίστευτο..
Πολύ απλό,πολύ όμορφο και τα λέει όλα..



Θα σε ψάχνω στο τέλος του χρόνου
και στην αρχή τ' ουρανού
μ' ένα τραγούδι του δρόμου
Θα σε ψάχνω παντού..






Ακόμα και στην άλλη άκρη του κόσμου
να είσαι...
..ακόμα και από  'κει 
μπορείς να βρείς την "τρέλα" σου
να την αγγίξεις και να διαπιστώσεις
ότι τίποτα δεν σε σταματά..!!








Καλό βράδυ σε μας..!!
αλλά και Καλή μέρα στην άλλη πλευρά του πλανήτη!!



Παρασκευή 20 Απριλίου 2012


"..νύχτα μαγική μην αργείς,
χρόνε τρέξε και φτάσε στο απόψε
εκεί όμως την ταχύτητα σου κόψε
λίγα βράδια στην ζωή είναι μαγικά,
θέλω το αποψινό να κυλήσει αργά.."

















Ότι και να λέμε.
                 ..τίποτα δεν είναι και ποτέ το ίδιο..






               ..απλά καληνύχτα...

Τρίτη 17 Απριλίου 2012


Δε θα 'θελα εδώ Θεός να επέμβει
και ας ξέρω, φως μου, πως τυφλά τον υπακούς
Σκυφτός εγώ, γονατιστός, θα του ζητούσα
να μην επέμβει στους θολούς σου δισταγμούς


Μη σε φέρει, μη σε στείλει
μη σ' αγγίξει τόσο δα
και επιτέλους αν σε στείλει
να σε στείλει εδώ ξανά


Χέρια μου αδειανά, Χριστέ !
άδεια μου αγκαλιά, Χριστέ μου !
Χέρια μου αδειανά, Χριστέ !
άδεια μου αγκαλιά


Αν και για μένα αγγελούδια δεν υπάρχουν
μόλις σε ιδώ κοντεύουν να επαληθευτούν
Αχ θα τα εσύναζα και θα τα εκλιπαρούσα
με τις φλογίτσες τους στο πλάι σου να σταθούν


Να σου φέγγουν να βαδίζεις
εν χάριτι ομορφιάς
σαν Χριστός πάνω απ' τη λίμνη
και σε μένα να γυρνάς


Βαμμένος είμαι στην αγάπη
έτσι ήσουν πάντοτε κι εσύ
Πιστεύω σ' ένα μονοπάτι
που θα 'μαστε μαζί


Κι έτσι ας καίνε οι λαμπάδες
στα μονοπάτια στα βουνά
κι εκείνη πάντα θα επιστρέφει
κάθε στιγμή παντοτινά......













πάντα θα υπάρχουν οι στιγμές μας..
πάντοτε θα είναι μέσα μας..ότι κι αν γίνει..
όπου κι αν πάμε..
είναι μόνο δικές μας..


Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Αν....


I survived against the will of my twisted folk
But in the deafness of my world the silence broke
And said


"Follow me down to the valley below You know
Moonlight is bleeding from out of your soul"






Γιατί,αν..

Αν η ψυχή μας φορούσε πάντα τα καλά της και καλωσόριζε τα όνειρά μας....
Αν το καράβι μας έφτανε φωταγωγημένο στο λιμάνι που είχαμε διαλέξει....
Αν στην προβλήτα μας περίμεναν, με ανθοδέσμες και χειροκροτήματα ,όλοι αυτοί που αγαπήσαμε....
Αν τόσες φορές ,παρασυρμένοι από το τραγούδι των σειρήνων,δεν είχαμε χάσει τη ρότα μας....
Αν δεν είχαμε κρυφτεί λαθραία σε λάθος όνειρα....
Αν όλα αυτά που γυάλιζαν και τα μαζέψαμε με τόση αφοσίωση και στοργήξέραμε από την αρχή πως δεν ήταν χρυσάφι.....Μπορεί και να το ξέραμε ,αλλά μας έφαγε η ουτοπία.
Αν δεν είχαμε ξεπουλήσει σε γαλίφηδες εμπόρους τα τιμαλφή μας,για λίγες γουλιές παρηγοριάς....
Αν δεν είχαμε αφήσει την πόρτα της ψυχής μας ανοιχτή,για να βρουν άσυλο οι κατατρεγμένοι....Τι απερισκεψία κι αυτή!Πάντα τους ληστές τους περνούσαμε για κατατρεγμένους.
Αν ξέραμε να διαβάζουμε εγκαίρως τα σημάδια των καιρών και να προβλέπουμε καταιγίδες.......
Αν φορούσαμε στολές παραλλαγής....Αυτό είναι σίγουρο μέσον για να πετύχεις.Μα εντελώς το αψηφήσαμε!
Εμείς ακόμα και τη νιτσεράδα για τις βροχές που κάποιος προνοητικός-δεν μπορεί πάντα υπάρχει ένας τέτοιος στο περιβάλλον μας-έχωσε στις αποσκευές μας,τη χαρίσαμε στον πρώτο τεμπέλη ψαρά.Έτσι.....Γιατί μας άρεσε το χαμόγελό του.....
Αχ,αυτή η λάθος εκτίμηση....Ο υπερβάλλων ζήλος...Η περιττή γεναιοδωρία!
Αν είχαμε υψώσει έναν τοίχο για να προστατέψουμε τη ζωή μας...Ένα ανάχωμα έστω.Μια ξερολιθιά.
Αν δεν είχαμε μπερδέψει τα σημεία του ορίζοντα και περιμέναμε να βγει ο ήλιος από τη δύση...Πόσος χαμένος χρόνος ,αλήθεια!
Αν δεν χαμογελούσαμε ,με κείνο το ηλίθιο χαμόγελο,σ'αυτόν που ερχόταν καταπάνω μας μ'ενα σουγιά....Λέγαμε αποκλείεται!Άλλη θα είναι η πρόθεσή του.
Αν δεν δίναμε ραντεβού με την ψυχή μας ,πέρα από τα όριά της....
Αν δεν κάναμε τον κλόουν,με στόχο να διασκεδάσει η ομήγυρις και να ξεχάσει τον καυμό της....
Αν όλος ο κόσμος ήταν ένα κουκούλι που θα μας προστάτευε και μέσα εκεί,με όλη μας την άνεση,θα γινόμασταν από σκουλήκια πεταλούδες.....
Αν...Αν....
Αν ήταν όλα.... αλλιώς!
Άντε καλέ!
Μα τότε ,πως θα ξεχωρίζαμε το φως που κλείνουν μέσα τους τα φύλλα της παπαρούνας;
Αλκ.Παπαδάκη


Καλή σας μέρα..

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

θα κάψω αυτόν το χάρτινο ουρανό..

 Δύο λέξεις επιπλέον..
Μια λάθος σκέψη..
μια λάθος κίνηση..


κι αν ξεκινήσει να βρέχει??
πόση ώρα χρειάζεται άραγε για να πνιγείς στην βροχή?




όσο σωστά κι αν πάρεις την στροφή  πάντα θα υπάρχει
ο κίνδυνος για την επόμενη..
δεν είναι όλα μια ευθεία εξάλλου..
Πρέπει να υπολογίζεις σωστά,
να μην τρέχεις και φυσικά να μην αγωνίζεσαι
να κάνεις μια "προσπέραση" απλά και μόνο
για να αποδείξεις ότι μπορείς..
Πολλοί το γνωρίζουν,λίγοι το κάνουν 
και ελάχιστοι καταφέρνουν να φτάσουν
στο "τέλος" ..




Είναι τόσοι πολλοί οι άνθρωποι που χάθηκαν
γιατί απλά δεν υπολόγισαν σωστά..
δεν "μέτρησαν" και δεν "είδαν"...
αφέθηκαν και πλοηγήθηκαν από κάτι που
ενδεχομένως εμπιστεύτηκαν..
..και έτσι έχασαν για πάντα τον "ουρανό" τους...




Αυτόν τον χάρτινο ουρανό...




Μια απ' αυτές τις νύχτες που ονειρεύεσαι μα δεν κοιμάσαι
θ' ανάψω μια φωτιά και θα τη δεις όσο μακρυά και να 'σαι,
θα κάψω αυτόν το χάρτινο ουρανό...


Έτρεξα μέχρι το σταθμό.
Έψαχνα σαν τρελός μέσα στο πλήθος να σε δω.
Κάποιος μου είπε : "Μην αργείς,
Ίσως να είναι αυτή η τελευταία βραδιά της γης".....










Καλό βράδυ..








Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Ξέρετε κάτι??
τελικά,
 το μάτι,πραγματικά όμως,
είναι το πιο ανακριβές,το
πιο αναξιόπιστο και το πιο μεροληπτικό όργανο
που διαθέτει το σώμα μας...
..και είναι η πρόταση αυτή που πάντοτε έρχεται
στο μυαλό μου...< κοιτάμε αλλά δεν "βλέπουμε">


Παρασυρόμαστε τόσο μα τόσο
εύκολα από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και
κινδυνεύουμε ανά πάσα στιγμή να βρεθούμε όχι απλά
στην άκρη του γκρεμού,αλλά να αιωρούμαστε και να έχουμε
ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μας μια εικόνα 
θανάτου..


και κάπου εκεί κοντά έρχεται και
αποδεικνύεται  ότι είναι απαραίτητο να "φιλτράρουμε" ακόμα και τα 
πιο άσχετα ερεθίσματα..
άσε που ισχύει και αυτό,όταν ανοίγεσαι 
κινδυνεύεις να μπλεχτείς..
Ξέρω ότι με όλα τα παραπάνω
 καταλήγουμε στην άποψη του αν το μοναδικό εργαλείο που θα είχαμε ήταν μόνο 
ένα σφυρί θα καταλήγαμε να αντιμετωπίζουμε τα πάντα σαν 
να ήταν καρφιά..και αυτό δεν είναι ότι καλύτερο..


όμως...
αλήθεια,πόσες λάθος εκτιμήσεις κάνουμε?? και πόσες
από αυτές μπορούμε να αντέξουμε?
σε τι πρέπει να ενδώσουμε
και σε τι όχι???














...πάντοτε,μισοσυνειδητά ονειρευόμαστε κάτι
πιο απλό αλλά με πολύ νόημα..


Καλό σας βράδυ...