Να σε δω να γελάς... Vol2

Και τι κοστίζει στο κάτω κάτω ,λέω εγώ, ένα χαμόγελο????

Γιατί δηλαδή να μην το βρίσκουμε άφθονο παντού??? 

Δίπλα,παράδιπλα, απέναντι, λίγο πιο κάτω, έστω κ μέσα από μια οθόνη βρε αδερφέ. .
... αληθινό όμως εεε??!!...όχι εκείνο ,το με δυσκολία βγαλμένο και κάπως παραμορφωμένο στα χείλη...,με τα μάτια λοξά και τα χέρια στις τσέπες... Για το άλλο λέω..

 Εκείνο...... που όταν το αντικρίζεις ανοίγεις  τα μάτια σου διάπλατα, παίρνεις μια ωραία βαθιά ανάσα , σηκώνεις τα χέρια σου ψηλά
και "αγγίζεις" τον ουρανό!!!

Αυτό εννοώ, ξέρετε εξάλλου και σεις γιατί το έχετε σίγουρα δει και νιώσει!!!

Μερικές φορές λοιπόν σκέφτομαι,ότι τα πιο απλά και εύκολα πράγματα , (αυτό το ωραίο και γλυκό χαμόγελο πχ), χωρίς καν να το πάρουμε είδηση και απορροφημένοι από μία καθημερινότητα ,τα χάνουμε στο πέρασμα των χρόνων...   και φυσικά δεν καταλαβαίνουμε πότε και πώς συμβαίνει αυτό..
Εγώ να σας πω συνεχίζω και τραγουδάω, άλλοτε δυνατά και άλλοτε δυνατότερα(όμως πάντα παράφωνα 😂😂)!!!!

🎶🎶Να σε δω να γελάς,
να σε δω να μου γελάς
Μια στιγμή κι αν χαθεί
τότε ο χρόνος θα πει το γιατί....🎶🎶

Χμμμμ,σας έχω όμως και κάτι επιστημονικό ....
φαντάζομαι κάποιοι ότι το ξέρετε ήδη (μη νομίσετε οτι είμαι ο επιστήμων εγώ,προσφάτως το διάβασα ) .... 17 μυς χρειάζονται  στο σώμα μας για ένα χαμόγελο!! 17 ολόκληροι μυς!!!!
.. δεν είναι φοβερό???? γιατί αν το σκεφτούμε και διαφορετικά , είναι ένας άψογος τρόπος να γυμναζόμαστε κιόλας!!!

Συμπέρασμα δεν θέλωω να σας πω τελειώνοντας τις σκέψεις μου.. Εσείς ξέρετε...
Λίγους στίχους όμως θα  ..σας ψυθιρισω

".....Κλείσε τα μάτια σου, τραγούδησέ μου
Όλος ο κόσμος είναι εδώ

Χαμογέλα να σε δω
Κάνε γύρω πανικό
Κοίτα γύρω το χαμό,
Χαμογέλα να σε δω

Έλα λοιπόν να σε κεράσω
τα μυστικά μου να σου πω
Καίω το χρόνο πριν με κάψει
κ όλα πίσω τα πετώ

Χαμογέλα να σε δω
Κάνε γύρω πανικό
Κοίτα γύρω το χαμό,
Χαμογέλα να σε δω

Καλό σας-μας βράδυ!!!!
Την αγάπη μου και τα φιλιά μου πάντα!!!!

Σαν την άνοιξη.....

Κάθομαι και σκέφτομαι ... (Αφορμή λιγα πράσινα φύλλα,ένα ζουζούνι, μερικά χαμόγελα και κάτι λέξεις?? ...δεν ξέρω να σας πω...)

Δεν είναι ότι δεν μου αρέσει ο χειμώνας.. που ώρες ωρες μοιάζει ατελείωτος...

Οι λίγες ώρες ημέρας,δεν προλαβαίνει ο ήλιος το πρόσωπο του να δειξει και έρχεται η νύχτα πάλι, καν την τσίμπλα δεν προλαβαίνεις να καθαρίσεις... βέβαια, για τους φανατικούς του ύπνου είναι ο παράδεισος,να τα λέμε και αυτά...

...ζωάραα!!!

.. το κρύο,Θεέ μου το κρύο..

.. βγαίνεις λίγο έξω και θαρρείς βρίσκεσαι στο τείχος του  got.. 10 μπλούζες,3 μπουφάν, γάντια, σκούφοι, μπότες.... μισή μέρα να ντυθείς και την υπόλοιπη να ξεντυθείς..  βέβαια στο κρύο έχουμε και το χιόνι.

Τι μαγεία Θεέ μου κι αυτό!!!

Πόσες ώρες σχεδίου ξόδεψες γι'αυτό!!!!?

Γιατί, όσα προβλήματα κι αν προκύπτουν στην καθημερινότητα μας, αυτή η ολόλευκη βασίλισσα του χειμώνα θα μας προκαλεί πάντοτε δέος!!!!! 

Και αχχχ... αυτά τα στενάχωρα και με χαμηλό φωτισμό "μίτινγκ" .. στο σπίτι ή στο καφέ ,με την  χαμηλόφωνη jazz στα αυτιά και την γεύση του ζυμωμένου κριθαριού στα χείλη..  . 1500 φορές την ανάσα σου θα  ανασάνεις... Φυσικά  αυτό ενίοτε, έχει την ομορφιά του.. μια παρέα όλοι,μια φωνή !!!

Η άνοιξη όμως!!!!!!

Αχ η άνοιξη!!! 

Οι πρώτες ζεστές ακτίνες του ήλιου, ώρες ολόκληρες να "φωτοσυνθέτεις"..

 τα ζωηρά χρώματα ..τα καταπράσινα τοπία ..!!

..και οι μυρωδιές, αυτές οι λουλουδάτες υπέροχες μυρωδιές....ναι, ένα ματσάκι στο χέρι αρκεί για να σου δημιουργήσει  έντονα και συναρπαστικά συναισθήματα !!!! 

..μεταβάλλεται ολόκληρη η ψυχολογία...

.και πώς άλλωστε να μην νιώθεις έτσι όταν ο ήλιος είναι μόνιμα λαμπερός και ζεστός... τα πάντα γύρω σου μυρίζουν γιασεμί, με τρεις σταγόνες κυκλάμινο και  δύο πικραμύγδαλο ....κι εσύ πετάς επιτέλους από πάνω σου ,τα "βαριά" παλτό  και τις παγωμένες ματιές...

 αφήνεις στην άκρη τον χαμηλό φωτισμό και τις ξύλινες επιφάνειες κι αναζητάς κάτι πιο φωτεινό και πιο χρωματιστό

με γεύση cocktail  και funky μουσικές!!!!

.. αυτή είναι η άνοιξη...μάλλον  η ευτυχία...

..και αυτός είναι ο  προορισμός του χειμώνα... 

Γιατί.. ...δεν είναι ότι δεν μου αρέσει ο χειμώνας....

Αστεροσκοπείο

"Διαρρήχτες του ήλιου
δεν είδαν ποτέ τους πράσινο κλωνάρι
δεν άγγιξαν φλογισμένο στόμα
δεν ξέρουν τί χρώμα έχει ο ουρανός
Σε σκοτεινά δωμάτια κλεισμένοι
δεν ξέρουν αν θα πεθάνουν
παραμονεύουν
με μαύρες μάσκες και βαριά τηλεσκόπια
με τ' άστρα στην τσέπη τους βρωμισμένα με ψίχουλα
με τις πέτρες τών δειλών στα χέρια
παραμονεύουν σ' άλλους πλανήτες το φως
Να πεθάνουν
Να κριθεί κάθε Άνοιξη από τη χαρά της
από το χρώμα του το κάθε λουλούδι
από το χάδι του το κάθε χέρι
απ' τ' ανατρίχιασμα του το κάθε φιλί"

               Μ. Σαχτούρης

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!!!

Καλό μας βράδυ!!!