All I wanted to say
All I wanted to do......

















Before just the daylight...








up....................... and down again....

θα ονειρεύεσαι ό,τι θες...

Θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες, σαν το καράβι κι έλεγες:
Θα σ' αγαπώ με τα καλοκαίρια
με τρικυμίες και με βροχές
με μαξιλάρι τα δυο μου χέρια
θα ονειρεύεσαι ό,τι θες

Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω, απόψε να μεθύσω
Τα καλοκαίρια πες μου πώς μπορώ
μονάχη* μου να ζήσω
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω
σε μονοπάτι αδιάβατο θα βγω,
θα βγω να σε ζητήσω

Θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες, σαν το καράβι κι έλεγες
Θα σ' αγαπώ, μη μου συννεφιάζεις
σαν αμαρτία και σαν γιορτή

Μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις
όσα με λόγια δε σου 'χω πει....

Είναι κάποια τραγούδια που έχουν τόσα να πουν...

.που ζήτησαν πολλά....που άφησαν πολλά...

που μένουν σαν μια μελωδία στην ψυχή...

Τι όμορφα να ξέρεις να "τραγουδάς"....

τι όμορφα να ξέρεις να "ακούς"......

 αλίμονο....

".. ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω.."

να έχετε ένα καλό βράδυ..

Γράμμα στον Άϊ Βασίλη.....και από δω!!

Ένα γράμμα που λέει πολλά.....ένα γράμμα που εκφράζει...

και  επειδή και γω φέτος  ήμουν καλό παιδί,εεε καλό κορίτσι δλδ..

μάλιστα μπορώ να πώ ότι ήμουν πολύ καλό κορίτσι....δικαιούμαι και γω.

λοιποοόν,μαζί με σένα  Ευρύνοε και γω....

Τρίτη, 01 Δεκεμβρίου 2009

Γράμμα στον Άϊ Βασίλη

Αγαπητέ Αϊ βασίλη..



φέτος ήμουν καλό παιδί..

μάλιστα μπορώ να πώ ότι ήμουν πολύ καλό παιδί..


άρα δικαιούμαι να ζητήσω μία χάρη..

ζητάω λοιπόν μεροκάματο..
ζητάω να αλλάξεις ετούτο τον κόσμο..
να τον γκρεμίσεις εκ βάθρων και να τον ξαναφτιάξεις ανθρώπινο..
έχουμε γίνει απάνθρωποι..
πεθαίνει ο διπλανός και δέν του δίνουμε ένα πιάτο φαγητό..
άλλος πάλι έχει πολλά πιάτα φαγητό και προσποιείται πως δέν έχει να φάει..
με έχουν μπερδέψει πολύ οι άνθρωποι..

α, μην ξεχάσω..
καλύτερα όταν γκρεμίσεις τούτο τον κόσμο που ζούμε, να φτιάξεις και άλλους ανθρώπους..
να είναι γνήσιοι και όχι ιμιτασιόν..

οι "τίτλοι" του καθενός να εννοούνται και να μην είναι δήθεν..

όταν λέμε πολιτικός, να εννοούμε άνθρωπο που νοιάζεται για την ευημερία των πολιτών..
όταν λέμε πνευματικός, να εννοούμε άνθρωπος με βαθιά συνείδηση και σκέψη με πάθος την βοήθεια σε όλους..
όταν λέμε δάσκαλος, να εννοούμε άνθρωπος με δίψα να διδάξει και να διαμορφώσει την καλλιέργεια στους μαθητές του..
όταν λέμε έμπορος, να εννοούμε άνθρωπο που έχει διάθεση να φέρνει αγαθά σε όλους με βλέψη το κέρδος με μέτρο και όχι το μονοπώλιο και την αισχροκέρδεια..
όταν λέμε εργαζόμενος, να εννοούμε άνθρωπο με διάθεση για εργασία και όχι δούλος ούτε όμως κάποιον που το μόνο του έργο είναι το ξύσιμο..
όταν λέμε δημόσιος υπάλληλος, να εννοούμε άνθρωπος που σέβεται το ψωμί που τρώει και να κατανοεί οτι η θέση του, είναι να εξυπηρετεί τον πολίτη..
όταν λέμε δικαστής, να εννούμε άνθρωπο με κρίση και αδέκαστο..
όταν λέμε ιατρός-θεραπευτής, να εννοούμε άνθρωπο που τιμά τον όρκο του Ιπποκράτη..
όπως σωστά συμπλήρωσε ο φίλος μου Νίκος, ακόμη ζητώ να βοηθήσεις τα παιδιά όλου του κόσμου..
Να τα βοηθήσεις να έχουν έστω και λίγο φαγητό να φάνε, γιατί πολλά ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ, λίγο νερό να πιούν γιατί πολλά ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ, να τους χαρίσεις ένα απλό χαμόγελο γιατί πολλά ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ, ένα παιχνιδάκι απλό έστω γιατί πολλά παιδιά ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ και αν μπορεί να σταματήσεις τους πολέμους γιατί πολλά παιδιά στον τόπο τους ΕΧΟΥΝ!!!!!!
Επίσης αν μπορεις να σταματήσεις το κακό της παιδικής εκμετάλευσης γιατί τα "αθώα" παιδικά ματάκια τους θα είναι πάντα ΥΓΡΑ......

Γιατί εμείς οι "μεγάλοι" κοιτάζουμε άλλα πράγματα.....

ακόμη να μην ξεχάσω να ζητήσω να επαναφέρουμε κάποιες έννοιες σωστά..

όταν λέμε Θεός, να εννοούμε οντότητα με Αγάπη ΜΟΝΟ..
όταν λέμε θρησκεία, να εννοούμε ελευθερία και όχι μαντρί..
όταν λέμε υγεία, να εννοούμε το δικαίωμα και όχι το λάδωμα..

ακόμη, να μήν ξεχάσω να ζητήσω έναν κόσμο, όπου όλοι είναι ίσοι..
ανεξαρτήτως χρώματος, καταγωγής, ιδεών, θρησκείας ή οτιδήποτε άλλο..

ακόμη μία τελευταία χάρη..

ανακατανομή πλούτου, ή κοινοκτημοσύνη..
(διαλέγεις εσύ)..


υγ: ελπίζω να λάβω το δώρο μου όσο βρίσκομαι εν ζωή..





(thank's για την άδεια αναδημοσίευσης)

Με αγάπη για σας!!!

Κάθε μας στιγμή πρέπει να την χαιρόμαστε

στο μέγιστο,όπως κι αν έρχεται....καλή ή κακή..

είναι κάτι που λέω κάθε μέρα,με το ξημέρωμα,στον εαύτο μου..

και σήμερα,(απουσία από την δουλειά)μου ήρθε κάπως

ποιο χαλαρά,ποιο ευχάριστα(έχω χρόνο για πολλά blogs)

και ομολογώ ότι είναι πολύ ωραία αυτή η στιγμή!!

Διάβασα,γέλασα,σκέφτηκα...και γενικώς το απόλαυσα....

είστε όλοι πολλοί καλοί και εύχομαι να είστε πάντα έτσι!!

έτσι λοιπόν μου ήρθε αυτό..και το χαρίζω...

στον καλό μου Kosta για τις όμορφες  μουσικές του και για τον μοναδικό τρόπο "έκφρασης" του.!!

στον Ευρύνοο για τα πολύ πολύ όμορφα ταξίδια του!!!

στην Κορίνα για το απίθανο και απολαυστικό blog της!!

στον Προφήτη  για τις  μέσα από αγάπη περιπλανήσεις του!!

στο Αερικό για τον όμορφο "αέρα" στο blog της!!

στην Ψυχασθενή για δύναμη στο μέλλον της!!

στον Strato για το rock της ψυχής του!!

στην ANAZHTHSH για την ηρεμία και αγάπη στο blog της!!

στον inMUSIClost για τις σκέψεις του!!

στην zinaa για την ευαίσθητη και όμορφη ψυχή της!!

στην Αύρουλα  γαι το μεγαλείο συναισθημάτων της!!

στον protoplasto για το όμορφο και γεμάτο αγάπη "κόκκινο"!!

στην ♥V♥ για  πολύ δύναμη στην κραυγή της!!

στην Σοφία ..."φοβερά" αυτά που γράφεις!!

στον Dimitri για την καλή του διάθεση!!

στον Νikola  γιατί δεν είναι μόνος του!!

στον JohnnyB για τα τραγούδια του!!

στην Estella για την ονειρό-παγίδα της!!

και στο Χαμομηλάκι για να συνεχίσει με αγάπη αυτό που κάνει!!!

επίσης σε κάποια καινούρια blogs που επισκέφτηκα μου άρεσαν και θα βρώ χρόνο

να  μείνω εκεί..

και...επίσης σε όλους όσους πέρασαν,περνούν,ξαναπερνούν από δω...

μαζί με την καλησπέρα μου και τα πολλά γλυκά φιλιά μου

σας εύχομαι να είστε πάντοτε και όλοι καλά!!!

'Οταν οι ήχοι δεν ταξιδεύουν πού κοιμούνται? ???

το τραγούδι δικό σας!!!!(ελπίζω να σας αρέσει)

αυτααά λοιπόν....(αύριο πάλι δουλειά)

τα λέμεεεε....μάκιααα!!!!

Το ναι και το όχι...

ανάμεσα στο όχι και στο κρυμμένο ναι...




Ναι..είμαι okk..

Ναι...θέλω..

Ναι..μπορώ..

Ναι..το αποφάσισα..

Ναι ..θα το κάνω..

αλλαααά και..

Όχι..δεν είμαι okk..

Όχι ..δεν θέλω..

Όχι..δεν μπορώ..

Όχι,,δεν αποφάσισα..

Όχι ..δεν το κάνω..

 "Οι χαρές είναι πουλιά , είπε ένας Κινέζος σοφός
κι όσο πιο δυνατές είναι τόσο πιο μακριά πετάνε.
Οι λύπες είναι δέντρα κι όσο πιο μεγάλες είναι
τόσο πιο βαθιά ριζώνουν.

Ο άνθρωπος είναι χώμα
βαθιά ριζώνουν μέσα του οι λύπες
και βλέπει τις χαρές μακριά του να πετούν..."

Καλή βδομάδα να έχετε όλοι..

Σαν ένα τραγούδι?

                          "  Αλλά τα βράδια   (youtube)  "
                   

 

"  Και να που φτάσαμε εδώ χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι..

κι εγώ ονειρεύτηκα ένα καλύτερο κόσμο ...

Φτωχή ανθρωπότητα, δε μπόρεσες

ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα...

Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη...

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,

που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα

πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται..


Σαν σανίδα από θλιβερό ναυάγιο     (αισθάνομαι πως είμαι..)


Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα

για να πεθαίνουν κι αλλού

και την απληστία για να μένουν

 νεκροί για πάντα...


Αλλά καθώς βραδιάζει ένα φλάουτο

κάπου ή ένα άστρο συνηγορεί

για όλη την ανθρωπότητα

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,

μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες ...

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη

μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί

σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει

παίρνει το μέρος των φτωχών

Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη ...

 

Δώσε μου το χέρι σου..
 


                                                    Δώσε μου το χέρι σου...."

Κάποιες στιγμές όσο κι αν προσπαθείς

να εξηγήσεις τι είναι αυτό που τελικά σε

"χαλάει" το μόνο που καταφέρνεις να κάνεις

είναι να "μπερδεύεσαι" περισσότερο...

να φταίνε οι στίχοι??

να φταίει ο χειμώνας??

ίσως και η νύχτα??

 ίσως όμως και όχι....




να έχετε ένα καλό βράδυ όλοι...

Ησυχίαα...

Είπες, είπες.. λέξη δεν είπες..

..λέξη καμία...

Η λέξη είναι μία, ησυχία, ησυχία...

σσσς,καλό βράδυ .....

Γιατί όσα με πονούν βαθιά δεν έχουν σημασία

Όταν στα χείλη φτάνουνε χάνουνε την ουσία...

σκηνικά αυθαίρετα...

  ...κομπολόγια του μυαλού, οι απορίες
αερόστατα για τ' Ανατολικά...

 

..Σαν τις φωνές
που βουλιάζουν στης φυλής τ' απόβλητα
τις μουσικές Δυτικών επαρχιών
κομματιάζετ' η ψυχή στις αποβάθρες
στην αβάσταχτη φθορά του δειλινού
πηγαινέλα σε συντρίμμια και σε στάχτες
συρματόπλεγμα του παραμιλητού..

έπιασα την νύχτα από τα μαλλιά την φίλισα στο στόμα καιαιαιαιαι.......

...............All this fear falls away, you leave me naked....

No, I won't wait forever....

I felt every ounce of me, screaming out
But the sound was trapped deep in me....

απλά καλό σας βράδυ...

Κλείσε τα μάτια και
πές μου τι βλέπεις....









..και είναι κάτι που δεν θα μου το δώσεις,απλά θα το μοιραστείς μαζί μου...

 και γω????

"...Θέλω να πετάξω τη μοναξιά μου στη φωτιά σου να κάψω
Θέλω να πετάξω ψηλά να φτάσω
Θέλω να πετάξω κι ό,τι με πνίγει δυνατά να φωνάξω
Θέλω να πετάξω, τον εαυτό μου να αλλάξω...."

Καλό σας βράδυ....

Για πολλά...

Είναι από τις στιγμές που

θέλω να είμαι στο ψηλότερο σημείο..

εκεί, στην άκρη που γεμίζει με δέος...

εκεί όπου η φωνή

ακούγεται και δύο και τρεις

και πολλές περισσότερες...

και να φωνάξω....ωωω ναι..

να φωνάξω με όση δύναμη μπορώ..

για όλα αυτά που δεν είναι εδώ..

για όλα αυτά που ήταν εδώ..

γι'αυτά που ήρθαν..

γι' αυτά που έφυγαν..

για όσα προσπαθούμε..

για όσα αφήνουμε και φεύγουν χωρίς καν να τα αγγίξουμε...

για τα όνειρα..

για τους εφιάλτες...

για τα θέλω...

για τα "μπορώ"..................αλλά και τα "δεν μπορώ"....

για τις στιγμές....τις μέρες..τους μήνες...

για τον Νοέμβρη.....που ήρθε πάλι με το ίδιο τρόπο..

για τα μάτια.
ναι για τα μάτια, που όσες φορές  βουρκώνουν είναι
γιατί μπαίνει πάντοτε ένα σκουπιδάκι...

για την "ουσία"...

την απουσία....

την αφορμή....

για το "τίποτα"...

για τον πόνο...

για την συνήθεια...

για τον "χρόνο"...

για ΜΕΝΑ...

..η απουσία κούρασε την ουσία..

η ουσία χάθηκε στην αφορμή..

η αφορμή έφερε τον πόνο..

ο πόνος έγινε συνήθεια..

η συνήθεια δεν έχει άλλον χρόνο..

τώρα η ψυχή κουράστηκε και δεν μπορεί να βρει άλλη ουσία...

Χμμμ...είναι περίεργο,αλλά σ'αυτές τις περιπτώσεις,

όταν δηλαδή ετοιμάζεσαι να πάρεις φόρα για τον "γκρεμό"

και προσπαθήσει κάποιος να σε φρενάρει,δύο

πράγματα μπορείς να του καταλογίσεις..

ή ότι ζηλεύει..

ή ότι δεν έχει την πρέπουσα κατανόηση...

..τελικά  τα μεγαλύτερα λάθη γίνοντε χωρίς καν να το

πάρουμε είδηση...

παρασυρμένοι απ' την φόρα του μυαλού μας

δεν μετράμε σωστά τα "δεδομένα"

..τρέχουμε με διακόσια..

γκαζώνουμε..και όποιον πάρει ο χάρος...

και να σας πω ένα μυστικό?

το αεράκι εκεί ψηλά πολλές φορές ψυθιρίζει λόγια

αγάπης...

απλά καλό βράδυ.............?

Μπορεί...

Μπορεί να μη σε βλέπω  

αλλά σ'ακούω..
Μπορεί να μη σ'αγγίζω

αλλά σε κρατώ..

Ακριβώς στην ίδια θέση
Με κάτι λιγότερο
Ο ένας από τον άλλον
Και κάπως περισσότερο
Ο ένας για τον άλλον...

Μπορεί να μη με βλέπεις

αλλά μ'ακούς..
Μπορεί να μην μ'αγγίζεις 

αλλά με κρατάς....

Ακριβώς στην ίδια θέση
Με κάτι λιγότερο
Ο ένας χωρίς τον άλλον
Και κάπως περισσότερο
Ο ένας στον άλλον .....




και κάπως...........μπορεί...

Κι είν' ένα φως....

Πέρα απ' τα όρια του νου μου,
στον απύθμενο γκρεμό....

Λίγη σκιά να βρω,
στα μάτια λίγη σκόνη.....

Κι είν' ένα φως μες το σκοτάδι

κι αλλιώς σε κάνει να κοιτάς ...

Θα περιμένω...
            λίγο φως ξανά ...

                                σαν πυρετό να το κρατήσω σφιχτά....

Μόνο τα αισθήματα μπορούν βυθούς να καθρεπτίζουν....

Κι αν ειν'για λίγο ας μοιάζει πολύ
κι αν είν' για πάντα ας είναι για τώρα.....

                                                                                          

                                                                                                                                               Καλό βράδυ......

you are all i have................

 

Memories...

Η απουσία γίνεται θλίψη...

"μοναξιά"...

 τότε...

πάλι αναπολώ

και έτσι ζω..

All of my memories keep you near.
My silent moments imagine you here.
All of my memories keep you near.
Your silent whispers, my silent tears....

σιγανό θρόισμα τα παραμιλητά σου απόψε...







Καλό και  "ήρεμο" βράδυ...

Λέξεις....

"Σου χαρίζω,
σημαίνει μου δίνεις τη δύναμη

να σου δώσω κάτι δικό μου..

Σ'ακούω, 
σημαίνει μου δίνεις τη θέληση

η σκέψη μου να περιμένει τα λόγια σου...

Σε σκέφτομαι,
σημαίνει ότι άφησες επάνω μου

κάτι δικό σου,που ενώ λείπεις αυτό

μου μιλά συνέχεια για σένα...

..και η σκέψη μου κουβεντιάζει μαζί σου...

Σ'αγαπώ,
σημαίνει ότι κατάφερες το πρόσωπο σου να γίνει εικόνισμα..

τα λόγια σου φωνή αγγέλου..

τα χέρια σου θείο χάδι..

η σκέψη σου ουράνιο τόξο που με περικυκλώνει..."

..μην απορείτε γι'αυτό...

απλά συμβαίνει..

Αφιερωμένο το παρόν post σ'αυτούς που γνωρίζουν

ότι η αγάπη είναι τόσο δυνατή όσο πιο εύκολα κερδίζεται.........



Καλό βράδυ...

"Kαι, κάποτε, τη νύχτα, σε μιαν ώρα σιωπηλή,
ή και τη μέρα, ανάμεσα στις ομιλίες,
ακούς βαθιά σου κάποιον ήχο οξύ, 

σάμπως ένα αόρατο δάχτυλο να έκρουσε
κείνο το απόν, ευαίσθητο, κρυστάλλινο δοχείο..."

Πάντα μέσα μας κρατάμε ανθρώπους

και στιγμές σημαντικούς και σημαντικές

αντίστοιχα..

(που αγαπάμε με ένα τρόπο ανεξήγητο

και ακαταννόητο για κάποιους..)

Τους κρατάμε σε μια άκρη της

ψυχής μας και τους προστατεύουμε

από κάθε είδους "κακία"....

κι ένας λόγος παραπάνω όταν έχουμε πονέσει

γι'αυτούς..

κι όταν έρχεται η στιγμή και θυμόμαστε

ή ακόμα καλύτερα όταν ξαναζούμε κάτι από αυτούς

τότε είναι που η ψυχή μας γεμίζει με "χρώμα"..

(αυτό που παίρνει η θάλασσα την στιγμή που βγαίνει ο ήλιος....)

και χαμογελάει....ναι..

"...Που μου’ χες πει ψιθυριστά κάτι που μου ‘μεινε
Πως αν δε θες κάτι πολύ, ποτέ δε γίνεται..."

είναι μεγαλείο να μπορείς να χαμογελάς με την ψυχή σου!!

γι'αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν μιλάω απόψε...

Καλό σας βράδυ...

Δεν είναι..

Δεν είναι ότι κουράζεσαι να ακούς....

Δεν είναι ότι βαρέθηκες να ακούς....

Δεν είναι ότι δεν θέλεις να ακούς.....όχι δεν είναι...

Είναι ότι υπάρχουν κι άλλα να ακούσεις..

..άλλα πολλά που έχεις να πεις...

..κι αν δεν μπορείς να το πεις γράψτο..

κι αν δεν μπορείς να το γράψεις  τραγουδισέ το..

κ αν δεν μπορείς να το τραγουδίσεις ζωγραφισέ το...

όμως μη σταματάς και μη μείνεις εκεί..

μη φοβηθείς..

απλά συνέχισε..

κανείς δεν κουράζεται να ακούει ότι η ψυχή με αγάπη "λέει"...

just....................open your eyes....

Καλό βράδυ

και καλό Σ/Κ σε όλους!!

Τι κι αν??

τι κι αν φοβάμαι?
τι κι αν όλα αυτά που μισώ είναι ακόμα εδώ?







άντε και συ να λες ξανά και ξανά..'χαζομαρούλες..'

 

χμμμ..συμβαίνει καμιά φορά το μεγαλύτερο κακό
να το παθαίνουμε από τις 'λέξεις'....για όλα τα υπόλοιπα
υπάρχουν  οι εκφράσεις...



και έπειτα  να λες:έχει ο καιρός γυρίσματα..δεν μπορεί..

καιαιαιαι να αφήνεις τα γυρίσματα στους άλλους και σε σένα
να μένει ο καιρός..




και απλά να περιμένεις και να περιμένεις και να περιμένεις.........












ας πάμε παρακαλώ σε μια όμορφη καληνύχτα!

Όποιος...

Όποιος χωρίς δαιμόνους δαιμονίζεται
     πάει μια δεξιά, μια αριστερά,
         ποτέ δεν πάει μπροστά.

Όποιος χωρίς ανέμους ανεμίζεται
    πάει μια ψηλά, μια χαμηλά,
         ποτέ δεν πάει σωστά.

                  Όποιος χωρίς φεγγάρια φεγγαριάζεται
                        πάει μια κρυφά, μια φανερά
                        ποτέ δεν πάει στρωτά.

(yt) ο κόσμος σου να είμαι εγώ....

Ο κήπος της αχαριστίας...

  ..είναι όλοι τους εκεί...

στέκουν με περηφάνια

και  με κάτι.. απαίσια,'μολυσμένα' χαμόγελα..





 ..και είναι πολλοί..ωωω,ναιαι...

...και 'ηδονίζονται',φτάνουν στα προπύλαια του 'οργασμού' όταν τακτοποιούν

με κάθε λεπτομέρεια τις ζωές των άλλων....




Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑΣ


''Θα καλλιεργήσω το ωραιότερο άνθος.
 Στις καρδιές των ανθρώπων θα φυτέψω την Αχαριστία.
 Ευνοϊκοί είναι οι καιροί, κατάλληλος ο τόπος.
 Ο άνεμος τσακίζει τα δέντρα. Στη νοσηρή ατμόσφαιρα ορθώνονται φίδια.
 Οι εγκέφαλοι, εργαστήρια κιβδηλοποιών.
 Τερατώδη νήπια τα έργα, υπάρχουν στις γυάλες.
 Και μέσα σε δάσος από μάσκες, ζήτησε να ζήσεις.
Εγώ θα καλλιεργήσω την Αχαριστία.


Όταν έρθει η τελευταία άνοιξις,
ο κήπος μου θα 'ναι γεμάτος από θεσπέσια δείγματα του είδους.
 Τα σεληνοφώτιστα βράδια,
 μονάχος θα περπατώ στους καμπυλωτούς δρόμους,
 μετρώντας αυτά τα λουλούδια.
Πλησιάζοντας με κλειστά μάτια τη βελούδινη,
 σκοτεινή στεφάνη τους,
θα νιώθω στο απρόσωπο τους αιχμηρούς των στημόνες
 και θ’ αναπνέω τ’ άρωμά τους.


Οι ώρες θα περνούν, θα γυρίζουν τ' άστρα, και οι αύρες θα πνέουν,
αλλά εγώ, γέρνοντας ολοένα περισσότερο, θα θυμάμαι.


Θα θυμάμαι τις σφιγμένες γροθιές,
τα παραπλανητικά χαμόγελα και την προδοτική αδιαφορία.


θα μένω ακίνητος ημέρες και χρόνια, χωρίς να σκέπτομαι,
 χωρίς να βλέπω, χωρίς να εκφράζω τίποτε άλλο.
Θα είμαι ολόκληρος μια πικρή ανάμνησις,
ένα άγαλμα που γύρω του θα μεγαλώνουν τροπικά φυτά,
 θα πυκνώνουν, θα μπερδεύονται μεταξύ τους,
 θα κερδίζουν τη γη και τον αέρα. Σιγά σιγά οι κλώνοι τους
θα περισφίγγουν το λαιμό μου, θα πλέκονται στα μαλλιά μου,
 θα με τυλίγουν με ανθρώπινη περίσκεψη.
Κάτω από τη σταθερή τους ώθηση, θα βυθίζομαι στο χώμα.
Και ο κήπος μου θα είναι ο κήπος της Αχαριστίας.''Κ.Κ.





..είναι και αυτό...
           ...που καμιά φορά η άμυνα δανείζεται τα ρούχα της αναισθησίας..

κι όταν ανακαλύψει ότι της πάνε????

                                        .... και συ?.... ακούς αυτό...

                                                            ''πρέπουσα κατανόηση'' 

τι να πω τώρα?




ξεφύγαμε πάλι....
..άντε λοιπόν...δουλειά τώρα...
 ..πάμε να ξεσκονίσουμε λίγα όνειρα και να μαζέψουμε στιγμές....

ΕΓΩ θα κάνω ταξίδι την ζωή μου....

(κι αν δεν ξεκίνησε καλά η μέρα δεν πειράζει...η πορεία έχει σημασία)

Καλό απόγευμα!!

Άχρωμες σιωπές..

....σε όλους αυτούς που ψάχνουν μια φωνή στο σκοτάδι...

σε όλα αυτά που συνεχίζουν και υπάρχουν..

σε όλες τις στιγμές που έρχονται,φεύγουν, αλλά δν ξεχνιούνται ποτέ...

σε πρόσωπα παγιδευμένα ανάμεσα σε αισθήματα και ΛΕΞΕΙΣ

  σε κάτι  νύχτες..

που ο ήχος χάνεται στου ονείρου τον βυθό....

εκεί...

..στις ατέλειωτες αυτές νύχτες..

που τα χρώματα μοιάζουν να είναι αλλιώς..

οι φωνές ησυχάζουν και όλα μοιάζουν να είναι απίστευτα ωραία...

Άχρωμη σιωπή

Τι κι αν είσαι
μια σκιά που τη στολίζει η βέρα
που γι`αντάλλαγμα στον ήλιο και τη μέρα
σε πάντρεψε με τη βροχή.

Τι κι αν είσαι
μια φωτιά σ`ωκεανών τα βάθη
που φυλάκισαν της μοίρας σου τα λάθη
σ`αυτήν την άχρωμη σιωπή.

Είσαι...είσαι...
Το χαμόγελο που βλέπει η νύχτα
κι αραιώνει το πυκνό της το σκοτάδι
κι ερωτεύεται τη μέρα,την αφήνει
να μπει μέσα της και να τη διαλύσει
με του έρωτα τ`αντάμωμα να στείλει
την αυγή και στα δικά σου χείλη.

Τι κι αν είσαι
μια υπέροχη μικρή κουκκίδα
που διψάει για κεραυνό και καταιγίδα
για να γεμίσει από ζωή.

Τι κι αν είσαι
ένα όνειρο που δεν τελειώνει
ζει ανάμεσα στη φλόγα και το χιόνι
για να πεθάνει το πρωί.

..

..και κάπου εκεί ίσως να υπάρχουν και κάποια "επιχειρήματα"...

Καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνετε.. 

Πριν ξημερώσει.....

 

– Σε λίγο θα ξημερώσει…

Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι και ξαγρυπνούν. ..

Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται…

                                                Ονειρεύονται ..

Ξεδιπλώνουν τα φτερά τους και πετάνε γύρω από τις  σκιές....

Ύστερα κοντοστέκοντε,,,

κοιτάζουν μια στιγμή τ'αστέρια, και ψιθυρίζουν.....

Μισό φεγγάρι σε φώτισε κάποια φορά,
γι' αυτό τη γη δεν έχεις περπατήσει.
Με δυο φτερά μ' ανοιγμένα τα πανιά,
θα περιμένεις για πάντα να φυσήξει.


Κόκκινο χρώμα στα σύννεφα και στα μαλλιά,
που σου 'χα πλέξει μια μέρα μια πλεξίδα
κι είπες σιγά το τέλος να κοιτάς
να 'χω το βλέμμα σου στον άνεμο πυξίδα.


Είναι μέρες που δεν έχω στίχο να κρυφτώ.
Είναι νύχτες πληγωμένες, μυστικές κι απελπισμένες,
που δε βρίσκω παραμύθι να σου πω.


Μέσα σε λίμνες και θάλασσες σε είχα δει
το ένα σου μέρος το κρυφό να καθρεφτίζεις
και με μαχαίρι τρίκοπο, μαβί,
το πρόσωπό σου μέσα στο νερό να σκίζεις.


Είναι μέρες που δεν έχω στίχο να κρυφτώ.
Είναι νύχτες πληγωμένες, μυστικές κι απελπισμένες,
που δε βρίσκω παραμύθι να σου πω.


Μισό φεγγάρι σε φώτισε κάποια φορά,
Τ' άλλο μισό το πήρε το σκοτάδι.
Κι έτσι το βλέμμα σου στέλνεις μακριά,
σαν ουρλιαχτό
και σαν ευχή
και σαν σημάδι...

Kαλό σας ξημέρωμα.....

Γεμάτοι ελπίδα...

Σήμερα πάλι θα χαθείς, θα φύγεις
κάτι θα βρείς να ξεχαστείς.
Νερό κι αλάτι οι στιγμές και πάνε
κι ότι θυμάσαι είναι χτες.

Μα εγώ τις νύχτες τις παλιές
τις ξενυχτάω ακόμα
με δυο σβησμένες πυρκαγιές
που καίνε μες στο στόμα

Κι όλα τα βράδια που ξεχνάς
βυθίζονται στ' αστέρια
στις δυο πλυμμύρες που κρατάς
μέσα στα μάτια.

Καίει το δάκρυ την πληγή του χρόνου
καντήλι άσβηστο όλη η γη.
Αίμα, υποσχέσεις,
προσευχές και χώμα
κι εσύ ρωτάς ποιος ήσουν χτες....







...και έτσι απλά ελπίζουμε όλοι ....γιατί...

''Όσο θα έχουμε ελπίδα,θα έχουμε και καθοδήγηση,ενέργεια να κινηθούμε κι ένα χάρτη να πορευτούμε....
Έχουμε εκατό προοπτικές,χίλιους δρόμους και μια απειρία ΟΝΕΙΡΩΝ..
.Γεμάτοι ελπίδα,είμαστε κιόλας στα μισά για εκεί που θέλουμε να πάμε....
Χωρίς ελπίδα,είμαστε χαμένοι για πάντα...''

Καλό μας βράδυ!!

και τα πάντα θά'μαστε.. και ζωή για μια ζωή....

Σήμερα θα αφιερώσω σε
όλους σας αυτό το τραγούδι!!










Όχι δεν χαθήκαν όλα
όχι μην το πεις
όχι με την πρώτη μπόρα
όχι μη κρυφτείς να με ζεις

Θα΄μαι αυτό που ποτέ μας δε φτάνουμε
οι γιορτές, εκδρομές που δεν κάνουμε
κι εκεί πάνω που λες ότι χάνουμε θα νικάμε
Θα΄μαι αυτό που ποτέ μας δε γίναμε
τα φιλιά τα ποτά που δεν πίναμε
τα βουνά τα νησιά που δεν πήγαμε
καλοκαίρι θα΄μαι και χειμώνας θα΄μαι
και τα πάντα θα΄μαι και ζωή για μια ζωή...



...Θα΄μαι αυτό που ποτέ μας δε φτάνουμε
οι γιορτές, εκδρομές που δεν κάνουμε
κι εκεί πάνω που λες ότι χάνουμε θα νικάμε
Θα΄μαι αυτό που ποτέ μας δε γίναμε
τα φιλιά τα ποτά που δεν πίναμε
τα βουνά τα νησιά που δεν πήγαμε
καλοκαίρι θα΄μαι και χειμώνας θα΄μαι
και τα πάντα θα΄μαι και ζωή για μια ζωή..





Να είστε όλοι καλά,να περνάτε καλά
και...αι καλοκαίρι και χειμώνα εδώ μαζί!!!!

Μάκιααααα!!!




(εγώ θα'μαι αυτό...όπου κι αν είσαι ό,τι κι αν κάνεις...)

Όπως και να 'χει το πράμα μία είναι η αλήθεια:
το καλοκαίρι τελείωσε...

με χαμογελάκια και γελάκια,με νευράκια,με εντασούλες και μερικά ακόμα μπερδέματα...

και μπορεί κάποιοι από μας να μην κάναμε,
εντός παρενθέσεως πάντα, αυτό που θέλαμε,

είτε γιατί δεν μας δόθηκε η ευκαιρία είτε γιατί
δεν πιέσαμε καταστάσεις(είμαστε βλέπετε και ευαίσθητοι στο θέμα δουλειάς)
και μείναμε με μερικές εικόνες από τα παλιά στο μυαλό
και με την επιθυμία για το κλείνω τα μάτια,ακούω το κύμα και ταξιδεεεεεεύω...
τώρα θα μου πείτε στο χέρι μας είναι να κάνουμε αυτό που θέλουμε!
όμως αυτό το "άτιμο" το χέρι,τώρα το καλοκαίρι, ξαφνικά σαν να μαρμάρωσε...λες και
μπήκε σε γύψο ένα πράμα...
(αλλά που θα μου πάει,θα τον βγάλω...Φθινόπωρο έρχεται..)

Τι να λέμε όμως τώρα??
πάει πέρασε??

κάπως ακούγεται, αλλά και τι άλλο να πεις?




το μόνο που έμεινε ακόμα είναι λίγα ώριμα καρπουζάκια..
χμμ,τουλάχιστον ας φάμε μερικά ακόμα!!!!!
τώρα που υπάρχουν και πριν
φύγουν και εξαφανιστούν όπως
μερικές "επιθυμίες"
που έμειναν μόνο να κοιτούν
τον ζεστό ήλιο...














any way...
τα παραπονάκια κατά μέρους..υπήρξαν και καλές στιγμούλες(λέμε τώρα και ελαφρώς,βεβαίως βεβαίως, ισχύει)...
και ας πάμε σε μια νέα εποχή!!!






welcome to the Autumn.
and a good time everyone!!!


Φιλάκιαααααα!!!!

Γράφω λέξεις, σβήνω σκέψεις....σε έναν χάρτινο ουρανό..

ΚΑΙ ΖΩΩΩΩΩ....


Ζω σ' ένα κόσμο από χαρτί
Όταν χιονίζει, όλοι μαζεύουν κομφετί
Κι όταν ρωτάω πού θα σε βρω
Όλοι μου δείχνουνε το χάρτινο ουρανό

Μια απ' αυτές τις νύχτες που ονειρεύεσαι μα δεν κοιμάσαι
Θ' ανάψω μια φωτιά που θα τη δεις όσο μακρυά και να 'σαι
Και θα κάψω αυτόν το χάρτινο ουρανό

Έτρεξα μέχρι το σταθμό
Έψαχνα σαν τρελός μέσα στο πλήθος να σε δω
Κάποιος μου είπε : "Μην αργείς,
Ίσως να είναι αυτή η τελευταία βραδιά της γης"

Μια απ' αυτές τις νύχτες που ονειρεύεσαι ασημένια τραίνα
Θ' ανάψω μια φωτιά και θα τα δεις να τρέχουν δίχως φρένα
Και θα κάψω αυτόν το χάρτινο ουρανό

Βρήκα στην πόρτα μου χθες βράδυ κάτι λουλούδια από χαρτί

Χιονίζει πάλι στη χάρτινη πόλη
Στα χάρτινα σπίτια κοιμήθηκαν όλοι
Θα βάλω φωτιά στο χάρτινο αετό μου
Θα κάψω για πάντα τον παλιό ουρανό

Μια απ' αυτές τις νύχτες που ονειρεύεσαι μα δεν κοιμάσαι
Θ' ανάψω μια φωτιά που θα τη δεις όσο μακρυά και να 'σαι
Και θα κάψω αυτόν το χάρτινο ουρανό

Μια απ' αυτές τις νύχτες που ονειρεύεσαι ασημένια τραίνα
Θ' ανάψω μια φωτιά και θα τα δεις να τρέχουν δίχως φρένα
Και θα κάψω αυτόν το χάρτινο ουρανό

Είδα να καίγεται χθες βράδυ μια πολιτεία από χαρτί.....





Χαρά σ'αυτούς που γέμισαν την ψυχή τους "φωτιές" και διάβασαν τραγουδιστά το μυστικό τους σημειωματάκι....το ψιθύρισαν το έκρυψαν μέσα τους βαθιά και έπειτα το έκοψαν κομματάκια και το σκόρπισαν στον άνεμο...



Καλό βράδυ!!!

Γυμνό σώμα...

Είπε: ψηφίζω το γαλάζιο.

Εγώ το κόκκινο. Κι εγώ.

Το σώμα σου ωραίο Το σώμα σου απέραντο.

Χάθηκα στο απέραντο.

Διαστολή της νύχτας.

Διαστολή του σώματος.

Συστολή της ψυχής.

Όσο απομακρύνεσαι Σε πλησιάζω.

Ένα άστρο έκαψε το σπίτι μου.

Οι νύχτες με στενεύουν στην απουσία σου.

Σε αναπνέω.

Η γλώσσα μου στο στόμα σου

η γλώσσα σου στο στόμα μου- σκοτεινό δάσος.

Οι ξυλοκόποι χάθηκανκαι τα πουλιά.

Όπου βρίσκεσαι υπάρχω.

Τα χείλη μου περιτρέχουν τ' αφτί σου.

Τόσο μικρό και τρυφερό πως χωράει όλη τη μουσική;

Ηδονή-πέρα απ' τη γέννηση,πέρα απ' το θάνατο.

Τελικό κι αιώνιο παρόν.

Αγγίζω τα δάχτυλα των ποδιών σου.

Τι αναρίθμητος ο κόσμος.

Μέσα σε λίγες νύχτες

πως πλάθεται και καταρρέει όλος ο κόσμος;

Η γλώσσα εγγίζει βαθύτερα απ' τα δάχτυλα.

Ενώνεται.

Τώρα με τη δική σου αναπνοή

ρυθμίζεται το βήμα μου κι ο σφυγμός μου.

Δυό μήνες που δε σμίξαμε.

Ένας αιώνας κι εννιά δευτερόλεπτα.

Τι να τα κάνω τ' άστρα αφού λείπεις;

Με το κόκκινο του αίματος είμαι.

χμμ...δυο μήνες καιρός...

..Καληνύχτα.

.